Op donderdag 14 december trokken de speurneuzen weer eens naar Wacao. Er werd op die dag niet geschoten op het terrein, dus we kregen toestemming om op het terrein rond te trekken. Deze keer was het plan om eerst een auto bij Bartool baai neer te zetten en dan met enkele andere auto's naar Playa Grandi te rijden. Op die manier konden we langs de kust lopen van Playa Grandi naar Bartool Baai. Wel werden we bij de ingang door een van de eigenaren gewaarschuwd dat er mogelijk met springstof zou worden gewerkt op dat stuk, dus als we onderweg ergens bedrijvigheid zouden zien, dan konden we beter wat afstand houden. Onderweg hebben we daar overigens niets van gemerkt.

Het was een zeer regenachtige dag, maar dat houdt ons niet tegen. Wel hadden enkele speurneuzen wat regenbescherming meegenomen, maar de meesten gingen zonder extra voorzieningen op pad. Bij aankomst bij Playa Grandi regende het lichtjes, dus we begonnen met te schuilen in het bij de baai aanwezige optrekje.

Op de weg van Westpunt naar de stad ligt in de kloof tussen de Seru Kloof en Seru Bankidader een fort, Fort Kloof. Maar wat als de vijand via Soto richting stad zou trekken? Is er voor die mogelijkheid ook een fort ter verdediging gebouwd? Reden genoeg om eens te gaan zoeken bij de Seru Rondo. Vanaf die berg is er zicht, zowel op de weg vanuit Soto via Willebrord richting stad als de verbindingsweg richting Krakeel. Op die verbindingsweg ligt tussen de Seru Rondo en de Seru Dakwé een vergelijkbare kloof, waar een eventuele vijand gemakkelijk tegengehouden zou kunnen worden. Dus de hellingen aan weerszijden van die kloof vormden deze keer het doel van onze speurtocht.
We troffen elkaar op donderdag 26 oktober om kwart voor acht 's morgens bij François thuis en gingen daarvandaan met twee auto's richting ons doel. Daar parkeerden we de auto's langs de weg en trokken de mondi in.

Op donderdag 12 oktober stond er een speciale tocht gepland. Fred kon door omstandigheden niet aanwezig zijn, dus François had een tocht voorgesteld, waarvan hij een deel al in 2009 samen met Fred had gedaan. Het betrof een muur, die begint aan de havenzijde van Otrobanda en die daar door Fred en François al was aangetroffen tijdens de eerdere tocht. Het vraagstuk voor deze speurtocht was of deze muur verder doorloopt aan de andere kant van de later aangelegde rondweg.
François, Carel, Eddy, Anita en ik troffen elkaar op het parkeerterrein van Fort Waakzaamheid. Dat fort is al geruime tijd geleden gerestaureerd door alle restanten van het daar gevestigde restaurant te verwijderen. Daarmee kwam de oorspronkelijke vorm van het fort weer tot uiting. Het fort bestond feitelijk uit een grote ommuurde verhoogde binnenplaats, waaronder zich een waterkelder bevond. De toegang tot de waterkelder is weer dichtgemaakt en op de verhoogde vloer zijn kanonnen geplaatst, die tevoorschijn zijn gekomen bij de versterking van de kleine werf. Die zijn op betonnen voetstukken geplaatst.

Op donderdag 5 oktober was het doel van onze wekelijkse speurtocht een nog niet door ons verkend gedeelte van de Zuidelijke nissenwand van de Seru Kabritu op de voormalige plantage Rif St. Marie. Nissen zijn altijd interessant, omdat ze in het verleden gebruikt kunnen zijn door indianen voor bewoning.
We parkeerden met toestemming van het management van Coral Estate onze auto's net binnen de slagboom en gingen daarvandaan verder met één auto. Die parkeerden we langs de weg in de buurt van de nissenwand. Na een plek gezocht te hebben, waar we de heuvel op zouden kunnen gingen we door de vrij dichte mondi richting de eerste nissenwand.