Op donderdag 15 augustus trokken Anita en ik er weer op uit om een volgende tocht op onze todo-lijst te gaan doen. De aanleiding was een video, die Anita had gezien, waarin een gids vanaf de top van de St. Michielsberg een open plek aanwees, waar het oudste indianengraf van Curaçao zou liggen.
Zelf loop ik regelmatig onder langs de St. Michielsberg en kijk daarbij steeds naar boven naar de grotten, die net onder de top te zien zijn. Aan de voet van de berg heb ik al vaak schelpen gezien, waaronder een grote Melongena melongena; de grote hoeveelheid schelpen duidt op de aanwezigheid van een indianensite. Ik weet dat daar inderdaad een indianensite is, maar ben nog nooit zelf gaan kijken.
Een samenvatting van de voornaamste kenmerken van deze site staat hiernaast en is afkomstig uit het proefschrift van Jay Haviser "Amerindian Cultural Geography on Curaçao"; veel van de hierna vermelde informatie over deze site is afkomstig uit dit proefschrift.
Kortom, er was voldoende reden om met Anita deze uitdaging aan te gaan. En een uitdaging beloofde het te worden, want de naar het Noord-Oosten gekeerde kant van de berg vertoont een flink steile helling.

Op donderdag 8 augustus 2019 gingen Anita en ik al vroeg op pad om te gaan zoeken naar een gebouwtje, dat Anita had gezien op een foto uit ongeveer 1920. Op die foto (zie fotogallerij) is in een panorama de oude magasina van Malpais te zien met daartegenover het gebouw, dat ik tijdens mijn wandelingen placht aan te duiden met de melkfabriek. Op de heuvel achter die melkfabriek is een lichtgekleurd gebouwtje te zien. Een goede reden om eens te gaan kijken. Het idee hiertoe was al in het voorjaar ontstaan, maar toen was de natuur nog erg groen en daardoor moeilijk toegankelijk. Dat is intussen flink veranderd door het gebrek aan regen van de afgelopen maanden. Bijna alle planten zijn in hun "winterslaap", d.w.z. dat alle bladeren zijn afgestorven om zo min mogelijk vocht te verliezen. Op die manier komen de planten hier de droge periode heelhuids door. Voordeel voor ons is dat de helling er nu een stuk toegankelijker uit ziet.
Maar eerst even wat historische informatie om een en ander in een context te plaatsen.

Op zaterdag 30 juni 2018 gingen Anita en ik op pad om het landhuis Steenwijk te zoeken. De reden voor deze zoektocht was een commentaar, dat ik ontving op een door mij aangekondigde wandeling, waarin ik een foto had geplaatst van de historische grensmuur tussen Jan Thiel en Koraal Specht. Daarop ontspon zich via commentaar de volgende discussie met mevrouw Edeltrüd Juda:

Op donderdag 14 december trokken de speurneuzen weer eens naar Wacao. Er werd op die dag niet geschoten op het terrein, dus we kregen toestemming om op het terrein rond te trekken. Deze keer was het plan om eerst een auto bij Bartool baai neer te zetten en dan met enkele andere auto's naar Playa Grandi te rijden. Op die manier konden we langs de kust lopen van Playa Grandi naar Bartool Baai. Wel werden we bij de ingang door een van de eigenaren gewaarschuwd dat er mogelijk met springstof zou worden gewerkt op dat stuk, dus als we onderweg ergens bedrijvigheid zouden zien, dan konden we beter wat afstand houden. Onderweg hebben we daar overigens niets van gemerkt.

Het was een zeer regenachtige dag, maar dat houdt ons niet tegen. Wel hadden enkele speurneuzen wat regenbescherming meegenomen, maar de meesten gingen zonder extra voorzieningen op pad. Bij aankomst bij Playa Grandi regende het lichtjes, dus we begonnen met te schuilen in het bij de baai aanwezige optrekje.