Op de weg van Westpunt naar de stad ligt in de kloof tussen de Seru Kloof en Seru Bankidader een fort, Fort Kloof. Maar wat als de vijand via Soto richting stad zou trekken? Is er voor die mogelijkheid ook een fort ter verdediging gebouwd? Reden genoeg om eens te gaan zoeken bij de Seru Rondo. Vanaf die berg is er zicht, zowel op de weg vanuit Soto via Willebrord richting stad als de verbindingsweg richting Krakeel. Op die verbindingsweg ligt tussen de Seru Rondo en de Seru Dakwé een vergelijkbare kloof, waar een eventuele vijand gemakkelijk tegengehouden zou kunnen worden. Dus de hellingen aan weerszijden van die kloof vormden deze keer het doel van onze speurtocht.
We troffen elkaar op donderdag 26 oktober om kwart voor acht 's morgens bij François thuis en gingen daarvandaan met twee auto's richting ons doel. Daar parkeerden we de auto's langs de weg en trokken de mondi in.

Op donderdag 12 oktober stond er een speciale tocht gepland. Fred kon door omstandigheden niet aanwezig zijn, dus François had een tocht voorgesteld, waarvan hij een deel al in 2009 samen met Fred had gedaan. Het betrof een muur, die begint aan de havenzijde van Otrobanda en die daar door Fred en François al was aangetroffen tijdens de eerdere tocht. Het vraagstuk voor deze speurtocht was of deze muur verder doorloopt aan de andere kant van de later aangelegde rondweg.
François, Carel, Eddy, Anita en ik troffen elkaar op het parkeerterrein van Fort Waakzaamheid. Dat fort is al geruime tijd geleden gerestaureerd door alle restanten van het daar gevestigde restaurant te verwijderen. Daarmee kwam de oorspronkelijke vorm van het fort weer tot uiting. Het fort bestond feitelijk uit een grote ommuurde verhoogde binnenplaats, waaronder zich een waterkelder bevond. De toegang tot de waterkelder is weer dichtgemaakt en op de verhoogde vloer zijn kanonnen geplaatst, die tevoorschijn zijn gekomen bij de versterking van de kleine werf. Die zijn op betonnen voetstukken geplaatst.

Op donderdag 5 oktober was het doel van onze wekelijkse speurtocht een nog niet door ons verkend gedeelte van de Zuidelijke nissenwand van de Seru Kabritu op de voormalige plantage Rif St. Marie. Nissen zijn altijd interessant, omdat ze in het verleden gebruikt kunnen zijn door indianen voor bewoning.
We parkeerden met toestemming van het management van Coral Estate onze auto's net binnen de slagboom en gingen daarvandaan verder met één auto. Die parkeerden we langs de weg in de buurt van de nissenwand. Na een plek gezocht te hebben, waar we de heuvel op zouden kunnen gingen we door de vrij dichte mondi richting de eerste nissenwand.

Op donderdag 21 september troffen de speurneuzen elkaar om kwart voor acht 's morgens op de parkeerplaats van Dokterstuin, waar we na afloop van de wandeling de verjaardag van een van de deelnemers zouden vieren met een lunch.
Vanaf de parkeerplaats vertrokken we, d.w.z. François, Fred, KarelJan, Carel, Eddy, Anita en ik, naar Patrick via de ingang in Barber. Via de zandweg konden we gemakkelijk rijden tot waar de magazina verscholen ligt in de dichte begroeiing. Daar parkeerden we de twee auto's om te voet verder te gaan. Maar eerst verkenden Anita en ik de magazina nog eens goed. Er was een oude foto opgedoken, waar een gebouw te zien was bestaande uit een langwerpige magazina met daarvoor een aangebouwd huisje. Dit alles in een open terrein met in de achtergrond een doorkijk tussen twee heuvels naar de zee. Er was twijfel gerezen of het gebouw de bekende magazina was of een ander gebouw.