Op donderdag  30 augustus ging ik weer met de speurneuzen mee; deze keer ging de tocht naar de versteende duinen bij San Pedro. Er is een periode geweest dat het tweede terras het strand vormde aan de Noordkant. Dat is nog goed te zien aan de versteende laag kalksteen, die hier boven op de grond ligt en aan enkele glooiende heuvels, de voormalige duinen in dit gebied.

Ons doel was het inventariseren van de nissen in de rotswand tussen het boven en middenterras. Mogelijk dat deze nissen in gebruik zijn geweest door de indianen. François, Fred, Michèle, Carel, Dirk, Eddy, mijn vrouw Frances en ik trokken vanaf de plek, waar we onze auto's hadden geparkeerd, richting de kliprand.

In augustus 2012 zijn mijn vrouw en ik voor een week naar Bonaire op vakantie gegaan. Met het speuren in het bloed kon het niet anders zijn dan dat die vakantie ook een aantal tochten bevatte om het eiland te verkennen. Dat had een dubbel doel. Enerzijds het bezoeken van een aantal punten, die historisch van belang zijn en anderzijds het vastleggen van een aantal referentiepunten, waarmee de Werbatakaart van Bonaire van 1916 kon worden geijkt. We hadden een SUV gehuurd en konden daardoor ook de minder toegankelijke wegen berijden, hoewel we dat niet al te vaak hebben gedaan. Het echte speurwerk in de mondi heb ik ook achterwege gelaten. Wat overigens opvalt is dat de mondi op Bonaire aanzienlijk minder dicht is dan op Curaçao. Bonaire heeft veel gebieden, die slechts sporadisch zijn bedekt met dichte begroeiing. Waarschijnlijk wordt dit mede veroorzaakt door de veelvuldig aanwezige ezels en geiten, die de jonge planten weinig kans geven om op te komen.