In 2011 hebben we al eens de plantage Patrick bezocht. Het verslag van dat bezoek kan hier worden gelezen. Toen gingen we, vanwege de afstand tussen de verschillende te bezoeken punten, met de auto. Deze keer vertrokken we te voet vanaf de Weg naar Westpunt. We volgden een zandweg naar de ruïne van het landhuis Patrick. Als eerste zagen we de grote waterbak tegenover het landhuis. Daarvandaan gingen we de begroeiing in naar de ruïne. Die ligt dichtbij het pad. Er lijkt weinig veranderd in die vier jaren. De conditie van de ruïne is ongeveer dezelfde. Het enige dat ik miste vergeleken met de vorige keer is een generator, die toen in de koraal stond. Blijkbaar heeft iemand die weggehaald, net zoals alle overblijfselen van de steenbreker langs de kust van Patrick zijn weggehaald. Jammer, maar blijkbaar was de oud-ijzerwaarde toch hoog genoeg om dit alles af te voeren. 
We vonden wel een andere vreemd object. Iemand heeft hier twee herdenkingskruisjes neergezet in de ruïne van het landhuis. We hebben geen idee of hier iemand is overleden of wat de reden is om twee van deze herdenkingskruizen neer te zetten.

Na lange tijd - een aantal weken was ik niet in staat om mee te gaan met de wekelijkse speurtocht- ging ik weer samen met de archeologische speurneuzen op pad. Ons doel was een rooi, waar we nog niet waren geweest tijdens onze vorige bezoeken aan dit gebied.
We ontmoetten elkaar om 8 uur. We hadden deze keer een gast, David Koren, een sociaal geograaf, die voor een kort bezoek op Curaçao is. De andere deelnemers waren François, Fred, Michèle, Eddy, Carel en ik. 
Het eerste deel van de wandeling ging over een asfaltweg naar het punt, waar de rooi de weg kruist. Op dat punt is een duiker aangelegd om het water onder de weg door te transporteren. Bij de duiker gingen we de mondi in.

Op donderdag 29 oktober 2015 gingen de speurneuzen op zoek naar een grot met indianentekeningen in het gebied van Ronde Klip ergens in de kliprand tussen het midden- en laagste terras aan de Noordkant. De grot is beschreven in het boek "De rotstekeningen van Bonaire en Curaçao" van P. Wagenaar Hummelinck. De beschrijving bevat ook een kleine tekening waarop is aangegeven waar de grot ligt. Fred heeft op basis van deze tekening en Google Earth een waypoint vastgesteld van de meest waarschijnlijke positie van de grot. Ik heb zijn positie gecontroleerd met behulp van de kaart van Werbata en kwam tot een ietwat andere locatie. 

Op donderdag 22 oktober 2015 ging een kleine groep Speurneuzen, Eddy, Carel, Fred, Michèle en ik voor een rustige wandeling in het, naar mijn mening, mooiste deel van het Christoffelpark, de Seru Bientu. We troffen elkaar om kwart voor acht op de parkeerplaats van het park en gingen daarvandaan met de auto van Fred naar de kleine parkeerplaats, waar een pad naar de top van de Seru Bientu begint. Dit pad volgend bereikten we gemakkelijk de top van deze berg. Op en rondom de top van de Seru Bientu staat een grote groep Sabalpalmen, een palm inheems voor Curaçao en bovendien alleen voorkomend in het Christoffelpark. Daar splitsten we ons, want 'een rustige wandeling' is niet iets dat voorkomt in het woordenboek van een aantal van de speurneuzen. Michèle en Carel gingen op een rustige fototocht, terwijl Fred, Eddy en ik een meer uitdagende tocht ondernamen.