Op donderdag 18 juni 2015 troffen de Archeologische speurneuzen elkaar bij Hofi Mango. Daar konden we met toestemming van Alex en Ria Ooms de auto's veilig parkeren. Daarvandaan gingen we naar de overkant van de weg, waar onze tocht begon. Ons doel voor deze dag waren twee naamloze heuvels aan die kant van de weg.
Tegenover Hofi Mango begint een weg aangelegd door Aqualectra om de electiriciteitsleidingen te kunnen onderhouden. Die weg volgden we bergopwaarts naar de top van de eerste heuvel met een hoogte van 61,6 meter. Vanaf die top hadden we een mooi zicht op Hofi Mango met de suikermolen. De weg bergop naar de eerste top was goed onderhouden, dus dat deel van onze tocht ging probleemloos. Maar vanaf die eerste top verdween de Aqualectraweg. We volgden de electriciteitspalen, maar er was nauwelijks sprake van een pad. Op een gegeven moment besloten we dan ook de route onder de electriciteitspalen te verlaten en direct naar de top van de tweede heuvel te gaan. Die heuvel is 121,8 meter hoog en op de top is een Kadaster driehoekspunt geplaatst.

Na onze vondst van de grenspoort tussen Cas Abou en San Juan had ik een foto van die grenspoort geplaatst in de facebook-groep "You know you've lived in Curaçao ...". Dat is een FB-groep met een gemeenschappelijke interesse in Curaçao en met name het Curaçao van vroeger. Mijn vraag aan die groep was of iemand wist wat er op de foto stond en waar de foto was genomen. Als reactie kreeg ik o.a. twee historische kaarten van het gebied van San Juan. De eerste kaart was gepost door Rico van Bemmel; die kaart was gemaakt in 1721 om een dispuut over een put te documenteren. De tweede kaart was gepost door Helma Molhuijzen; dat was een kaart afkomstig uit de WIC-archieven. Bijzonder interessant was dat op de eerste kaart de indigobak van Cas Abou was vermeld en getekend. Na de tweede kaart goed bestudeerd te hebben bleek ook op die kaart de indigobak van Cas Abou getekend te zijn al werd die niet vermeld in de legenda. Op beide kaarten was de indigobak getekend dicht bij een put.
Na uitgebreide bestudering van beide kaarten hadden we een redelijk goed idee waar we de indigobak zouden moeten zoeken. Daarom gingen we op donderdag 11 juni 2015 weer naar Cas Abou specifiek met als doel om de indigobak te vinden.

Op donderdag 4 juni 2015 gingen de archeologische speurneuzen naar een gebied dat grenst aan de plantage San Juan. Oorspronkelijk was dit ook deel van die plantage, maar in 1941 is dit gebied van de Schotborghs gekocht door de grootvader van Chris Winkel, dr Pieter Hendrik "Gungu" Maal. François, Fred en ik waren hier al eens geweest in 2010, omdat er een voertuig uit de tweede wereldoorlog geparkeerd zou staan. En inderdaad vonden we toen een nagenoeg intacte Cletrac (Cleveland tractor) geparkeerd in een schuur naast een huis.
Er is een kans dat er meer voertuigen uit de tweede wereldoorlog te vinden zouden zijn in dit gebied, maar het probleem is dat er een zeer dichte vegetatie is. François nam contact op met Jacco Steffens van Skyworks, een organisatie, die met een drone onderzoeksvluchten uitvoert. Jacco en zijn partner Sabine Berger waren bereid om kosteloos de drone een vlucht te laten uitvoeren over het gebied, dat we wilden doorzoeken. Op de HD-film van die vlucht zijn diverse interessante structuren te zien. Op die manier waren we in staat om een route door het dichtbegroeide terrein te plannen, die ons langs de interessante punten zou voeren.
Voor dit herhalingsbezoek waren we de gast van Chris Winkel als een van de huidige eigenaren van dit terrein

Op donderdag 28 mei gingen de archeologische speurneuzen naar Cas Abou. We parkeerden onze auto's naast het landhuis. Uiteraard hadden we ook hier toestemming gevraagd en gekregen van het Algemeen Pensioenfonds Curaçao (APC) om het gebied te betreden. Ik maakte nog snel een rondje rondom het landhuis om het van alle kanten te fotograferen. Het huis is verlaten, maar nog in vrij goede conditie. Naast het landhuis ligt de magazina. Die ziet er vrij modern uit. Anders dan de magazinas, die ik ken van andere landhuizen. De magazina is nu verdeeld in 4 aparte opslagunits, elk met een eigen deur. 

Toen iedereen aangekomen was, een kleine groep en één gast, Chris Winkel, vertrokken we in de richting van de zoutpannen van Cas Abou. We probeerden een oude zandweg te volgen, die is aangegeven op de Werbata-kaart, maar die was niet echt meer zichtbaar. We gingen via een rooi min of meer in een rechte lijn naar de zoutpannen. De begroeiing was vrij open hoewel op de grond veel schijfcactussen stonden. Die zijn nooit echt leuk om doorheen te lopen, want de stekels gaan moeiteloos door broek en de bovenkant van de schoenen heen.