Nadat we vorige week tevergeefs hadden gezocht naar de indianensite C-053 wilden we deze week ons geluk proberen met het zoeken naar site C-052 op de helling van de Seroe Teintje (Werbata), ook bekend als Seru Treinchi (Kadaster 1993). We troffen elkaar weer op de parkeerplaats van het Christoffel nationaal park op donderdag 16 juli 2015 om 8 uur 's morgens. De groep bestond deze keer uit François, Fred, Eddy, Hetty en mij. We gingen verder met één auto naar een punt bij een rooi, die ons zou leiden richting de plaats van de site, zoals opgegeven door Jay Haviser in zijn publicatie over "Amerindian Cultural Geography on Curaçao". Zowel site C-053 als site C-052 zijn opgetekemd door Juliana/Brenneker in 1968. Beide sites hebben een diameter van ongeveer 25 meter. In een diameter van 50 meter zouden verspreid schelpen kunnen voorkomen. De sites zelf zouden schelpen, stenen en aardewerk bevatten.

Op donderdag 9 juli 2015 ging een kleine subgroep van de archeologische speurneuzen, François, Fred, Eddy en ik, naar het Christoffelpark. Ons doel was om te zoeken naar een kleine indianensite, die door Jay Haviser in zijn dissertatie wordt genoemd. De site was aangegeven op een kaart en Fred en ik namen die locatie over in onze GPS.
Nadat we onze auto's op de parkeerplaats van het park hadden neergezet, gingen we verder met één auto. Door de parkrangers waren we gewaarschuwd voor bijen in een tamarindeboom bij de plek waar we onze tocht wilden starten. En we kregen te horen dat er een ruïne lag in dat gebied. 

We parkeerden de auto onder een tamarindeboom en controleerden die goed op de aanwezigheid van bijen. Niet te vinden. Maar voor de zekerheid hielden we toch onze spuitbussen met insectenspray bij de hand. We startten onze tocht in de rooi. Vrijwel direct vonden we de restanten van een grote dam. We namen aan dat dat de ruïne was, waar de parkrangers het over hadden. Naast die dam stond ook een tamarindeboom en hier vonden we de resten van een bijenraat op de grond. Hier heeft dus in ieder geval een nest in gezeten. Maar op dit moment zagen we geen bijen. 

In november 2012 gingen we op zoek naar Indianensites in de nissen van de Seru Sami. Vanaf de Weg naar Bullenbaai zijn diverse nissen te zien onder de top van deze berg. Maar de vorige keer konden we onze zoektocht niet afmaken, omdat we verjaagd werden door aggressieve bijen in de eerste nis, die we toen onderzochten. Dat was een nis aan de Westelijke zijde van de berg. Daarom besloten we nu de berg op te gaan vanaf de Noordzijde. Een steilere helling, maar toch nog vrij gemakkelijk om te beklimmen.
Al snel bereikten we de eerste nis. Daarin vonden we de resten van een oude bok met grote horens. Ik bracht de kop mee naar buiten, zodat de anderen die ook konden bewonderen.

Op donderdag 18 juni 2015 troffen de Archeologische speurneuzen elkaar bij Hofi Mango. Daar konden we met toestemming van Alex en Ria Ooms de auto's veilig parkeren. Daarvandaan gingen we naar de overkant van de weg, waar onze tocht begon. Ons doel voor deze dag waren twee naamloze heuvels aan die kant van de weg.
Tegenover Hofi Mango begint een weg aangelegd door Aqualectra om de electiriciteitsleidingen te kunnen onderhouden. Die weg volgden we bergopwaarts naar de top van de eerste heuvel met een hoogte van 61,6 meter. Vanaf die top hadden we een mooi zicht op Hofi Mango met de suikermolen. De weg bergop naar de eerste top was goed onderhouden, dus dat deel van onze tocht ging probleemloos. Maar vanaf die eerste top verdween de Aqualectraweg. We volgden de electriciteitspalen, maar er was nauwelijks sprake van een pad. Op een gegeven moment besloten we dan ook de route onder de electriciteitspalen te verlaten en direct naar de top van de tweede heuvel te gaan. Die heuvel is 121,8 meter hoog en op de top is een Kadaster driehoekspunt geplaatst.