Op donderdag 26 mei 2016 parkeerden de archeologische speurneuzen hun auto's langs de weg naar Westpunt dichtbij het landhuis Ascension. Ons doel deze keer was de Kunuku Striebeek, een van de oude kunuku's langs een zandweg, die zijn aangetekend op de Werbata kaart. Deze kunuku Striebeek ziet er op Google Earth vrijwel onverstoord uit, waardoor we hoopten nog funderingen of andere overblijfselen te vinden van de vele huisjes, die zichtbaar zijn in deze kunuku op de Werkbata kaart.

Toen we aankwamen bij de grens tussen de kunuku's Caridad (een kleine kunuku) en Striebeek gingen we begroeiing in. Tussen deze twee kunuku's lijkt in het verleden een pad gelegen te hebben, dat aan beide zijden werd begrensd door het grenshekwerk. Het hekwerk aan de kant van Caridad ziet er goed en vrij nieuw uit; het hekwerk aan de Striebeek-kant is oud en ligt plat. Op deze plek gingen we de kunuku Striebeek in.

Er ligt een klein eiland in de saliña van Santa Krus. Dat was ons doel voor deze speurtocht op donderdag 14 april 2016. Het is een echt eiland, dus het is omringd door water. Hoe diep dat water is, is niet bekend, maar het zal niet erg diep zijn. Dus we kwamen goed voorbereid, sommigen met waterschoentjes of oude schoenen.
Maar eerst moesten we naar het eiland toe. We parkeerden onze auto's in Hofi Mango met toestemking van de familie Ooms. Daarvandaan liepen we door het prachtige hofi met Barba di Yonkuman bomen, enkele Kapokbomen en natuurlijk een hoop hoge mango bomen. Een rijke natuur als gevolg van een relatief vochtige ondergrond.

De afgelopen weken hebben we de hellingen van de Seru Francisco grondig onderzocht vanaf de zijde van het Christoffelpark. We hebben het grootste deel van de hellingen aan de zijde van het Christoffelpark bekeken en daarbij verschillende plekken gevonden, waar oppervlakte-mijnbouw (dagbouw) is gedaan. We hebben ook een deel van de helling aan de Westkant (Jerimi zijde) bekeken, maar daar hebben geen resten van mangaan-mijnbouw gevonden. Maar de gebouwen van de verwerkingsfabriek staat wel aan die kant, dus het lijkt waarschijnlijk dat er aan die zijde toch ook mijnbouw is geweest.
Daarom vertrokken we deze keer vanuit Lagun naar de westzijde van de Seru Francisco Jobo; onderweg passeerden we de gebouwen van Newtown en de grote dam met aan beide zijden ruïnes van de verwerkingseenheden. De andere speurneuzen hadden hier al een bezoek aan gebracht toen ik niet mee kon, dus ons hoofddoel voor deze trip was de westelijke zijde van de Seru Francisco Jobo, maar ik nam van de gelegenheid gebruik om een snelle blik te werpen op al deze gebouwen.

Op donderdag 10 maart gingen de archeologische speurneuzen weer terug naar de Seru Francisco Jobo voor verder onderzoek. De afgelopen weken hebben we de oostelijke helling onderzocht en een klein deel van de westelijke (Jerimi) helling van deze berg op sporen van mangaan mijnbouw. Behalve de twee reeds bekende mijngangen, een open en een ontoegankelijk, vonden we diverse voorheen onbekende plekken, waar dagbouw van mangaan heeft plaatsgevonden. Dat bracht ons tot de conclusie dat de twee gangen niet het resultaat zijn van werkelijke winning van mangaan, maar dat het proefboringen zijn om vast te stellen of er ook mangaan binnen in de berg te vinden was. Blijkbaar was dat niet het geval, in ieder geval niet in voldoende hoeveelheden, en dat verklaart waarom er niet meer mijngangen in deze berg te vinden zijn. Vrijwel overal ter wereld wordt mangaan gedolven in oppervlaktemijnen (dagbouw). Blijkbaar was dat ook het geval op Curaçao zij het dat de hoeveelheden blijkbaar niet voldoende waren voor rendabele exploitatie. De mijnen zijn alweer verlaten na een jaar.