De afgelopen weken hebben we de hellingen van de Seru Francisco grondig onderzocht vanaf de zijde van het Christoffelpark. We hebben het grootste deel van de hellingen aan de zijde van het Christoffelpark bekeken en daarbij verschillende plekken gevonden, waar oppervlakte-mijnbouw (dagbouw) is gedaan. We hebben ook een deel van de helling aan de Westkant (Jerimi zijde) bekeken, maar daar hebben geen resten van mangaan-mijnbouw gevonden. Maar de gebouwen van de verwerkingsfabriek staat wel aan die kant, dus het lijkt waarschijnlijk dat er aan die zijde toch ook mijnbouw is geweest.
Daarom vertrokken we deze keer vanuit Lagun naar de westzijde van de Seru Francisco Jobo; onderweg passeerden we de gebouwen van Newtown en de grote dam met aan beide zijden ruïnes van de verwerkingseenheden. De andere speurneuzen hadden hier al een bezoek aan gebracht toen ik niet mee kon, dus ons hoofddoel voor deze trip was de westelijke zijde van de Seru Francisco Jobo, maar ik nam van de gelegenheid gebruik om een snelle blik te werpen op al deze gebouwen.

Op donderdag 10 maart gingen de archeologische speurneuzen weer terug naar de Seru Francisco Jobo voor verder onderzoek. De afgelopen weken hebben we de oostelijke helling onderzocht en een klein deel van de westelijke (Jerimi) helling van deze berg op sporen van mangaan mijnbouw. Behalve de twee reeds bekende mijngangen, een open en een ontoegankelijk, vonden we diverse voorheen onbekende plekken, waar dagbouw van mangaan heeft plaatsgevonden. Dat bracht ons tot de conclusie dat de twee gangen niet het resultaat zijn van werkelijke winning van mangaan, maar dat het proefboringen zijn om vast te stellen of er ook mangaan binnen in de berg te vinden was. Blijkbaar was dat niet het geval, in ieder geval niet in voldoende hoeveelheden, en dat verklaart waarom er niet meer mijngangen in deze berg te vinden zijn. Vrijwel overal ter wereld wordt mangaan gedolven in oppervlaktemijnen (dagbouw). Blijkbaar was dat ook het geval op Curaçao zij het dat de hoeveelheden blijkbaar niet voldoende waren voor rendabele exploitatie. De mijnen zijn alweer verlaten na een jaar.

Op 3 maart gingen de archeologie speurneuzen terug naar het Christoffelpark. Het zoeken naar mijnbouwactiviteiten op de hellingen van de Seru Francisco Jobo is nog lang niet over. Vorige week hebben we de zijde van deze berg onderzocht ten Noorden van de bekende mangaanmijnen. Daar hebben we enkele plekken gevonden waar enige mijnbouw kon worden vastgesteld. We hebben daarbij aangenomen dat het om proefmijnen ging.
Deze keer gingen we op zoek ten Zuiden van de bekende mijnen, zowel op de Oostelijke als de Westelijke helling van de berg.
We parkeerden onze auto's op dezelfde plek als de vorige keer en gingen daar weer naar boven. Daarbij hielden we een track aan iets ten Zuiden van waar we de vorige keer liepen. Enkele speurneuzen hadden daar de vorige keer sporen van mijnbouw gevonden net onder de top. Dat was dus ons eerste doel.

Op donderdag 25 februari gingen de speurneuzen terug naar het Christoffelpark om de zoektocht naar nog onbekende mangaanmijnen op de helling van de Seru Francisco Jobo voort te zetten. Deze keer parkeerden we onze auto's niet dicht bij de Seru Bientu, maar dicht bij de plaats waar het pad begint naar de twee bekende mangaanmijnen. We volgden dit pad langs de eerste en de tweede berg puin uit deze mijnen. Na enige tijd bereikten we de laagste van deze twee mijnen. De toegang tot deze mijn is geblokkeerd. Tijdens een vorig bezoek hier heeft Fred geprobeerd om zo ver mogelijk door de kleine opening te gaan, maar vond de ingang binnen geblokkeerd door puin, zodat de mijn ontoegankelijk is.