Op donderdag 9 juni ging de wekelijkse speurtocht van de Werkgroep Archeologie naar Rooi Magdalena, een van de bekenste rooien van Curaçao. Een rooi is een pad, waarlangs het regenwater zijn weg zoekt van de heuvels naar de zee. Vaak worden in dergelijke rooien dammen aangelegd om het water langer vast te houden, zodat er landbouw kan worden gedaan in het gebied.
Het plan was om een voor ons doen relatief gemakkelijke tocht te houden. We hadden een verjaardag te vieren, dus de tocht kon niet te lang duren. Om 8 uur 's morgens troffen we elkaar bij de rotonde op de weg van Barber naar Santa Crus. Eerder waren al twee auto's geparkeerd bij een bevriende kunukeru aan het einde van onze geplande route.
We reden naar Hofi Abou, waar we onze auto's konden parkeren. Vandaar ging de route eerst naar een grote tanki op het terrein van Hofi Abou en daarna liepen we in de richting van Rooi Magdalena, die al van afstand herkenbaar was door de groene Manzaliñabomen. Vervolgens volgden we de rooi. Die was eerst alleen maar zichtbaar als een smal stroompje; dat stroompje werd geleidelijk breder, maar eindigde bij een mooie stenen dam. Aan de andere zijde van de dam vonden we in eerste instantie geen water, maar dat veranderde snel. Al snel troffen we een brede rooi met daarin veel bloeiende waterlelies en omzoomd door frisgroene manzaliñabomen. Een prachtig gebied, heel on-Curacaos aandoend. Stroomafwaarts vonden we nog een grote aarden dam. Onze wandeling eindigde op het terrein van de kunukeru, die ons tegemoet kwam lopen. Hij toonde ons nog een in het verleden aangelegd bewateringssysteem.
Een mooi gebied, dat gelukkig niet eenvoudig toegankelijk is, zodat he hopelijk in deze mooie staat kan blijven.
Na afloop gingen we voor de verjaardagslunch naar een restaurant in de buurt. Het restaurant bleek al twee dagen niet telefonisch bereikbaar, dus ze wisten niet van onze komst. Bij aankomst bleek dat hun telefoon defect is; ze hadden dus inderdaad niet op gasten gerekend en konden ons dan ook geen lunch serveren. Geen probleem, want normaal vieren we de verjaardagen in Dokterstuin, dus daar trokken we nu ook weer naartoe. Na een gezellige lunch kwam weer een einde aan deze bijzonder mooie tocht.