Curacao Pictures - De vlakte van Hato

Gegevens: 31 augustus 2010

Op 31 augustus ben ik met een nieuw gekochte Curaçao Hiking Map (mijn vorige is gestolen tegelijk met mijn tas) de vlakte van Hato gaan verkennen. Mijn bedoeling was om voor belangrijke punten op de door Uniek Curaçao gemaakte routekaart de bijbehorende GPS-coördinaten en een track te bepalen, zodat ik een volgende keer eenvoudiger deze punten zou kunnen terugvinden.

Ik ben de vlakte van Hato opgegaan bij de Hato Free Zone. Daar begint naast de parkeerplaats een onverharde weg, die langs het hek van het vliegveld naar de vlakte leidt. Het eerste stuk van de vlakte bevat geen bezienswaardigheden anders dan de natuur zelf. Het eerste punt, dat voor mij van belang was, was het Kadaster driekhoekspunt nummer 36. Dat is al vanaf grote afstand te zien, dus het was een kleine moeite om de auto te parkeren en het laatste stuk naar dit driehoekspunt te lopen. Het is een traditioneel Kadaster driehoekspunt waarvan het koperen dopje op de top is verdwenen (koperdiefstal?). Er staat geen nummer op.

BullsEyeHato Na dit punt was mijn volgende target de grot bij de kust, de Kueba Shingot, maar die heb ik, evenals de andere grotten tegen de terraswand, niet kunnen vinden. Dat wordt een target voor een volgende keer. Wel vond ik het Bull's Eye. In de tweede wereldoorlog zijn een drietal concentrische ringen aangelegd van stenen, zodat de piloten die als schietschijf konden gebruiken voor oefenruns. Het terrein ligt dan ook bezaaid met de restanten van oefengranaten.
Deze schietschijf is zo groot dat hij eenvoudig te zien is op Google Earth (zie foto).

Hier heb ik een zijstap gemaakt door eerst de oude windmolen op te zoeken. Van het bestaan daarvan wist ik niets af, dus ik was verrast om het fundament te vinden en daarbij ook nog een wiek. Vanaf die oude windmolen loopt een weg naar de rand van het terras. Eerst kom je langs twee grote vijvers van de waterzuiveringsinstallatie van Tera Kora. Het is me niet duidelijk of die nog in gebruik is, al staat er water in, want je hoort heel duidelijk water van boven van het terras naar beneden lopen. De lucht die daarbij vrijkomt maakt duidelijk dat het om ongezuiverd rioolwater gaat. Dat loopt nu dus blijkbaar gewoon de vlakte van Hato op, waar het overigens ongezien de bodem in verdwijnt. Via een trap kun je naar het bovenste terras, waar je tegen de achterkant van Tera Kora aankijkt.

Op basis van de aanwijzingen in de tekst van de Curaçao Hiking Map kon ik de volgende groep grotten wel vrij eenvoudig vinden. Stuk voor stuk zijn ze de moeite van een bezoek waard. Daarbij heb ik bewust nagelaten om Aven te bezoeken. Ik weet van een eerdere tocht, dat die grot er is en een klim vereist, waar ik vandaag geen behoefte aan had.
Aan het einde van de tocht is er een permanente kunstexpositie van een aantal lokale kunstenaars rondom twee grote rotsen met de naam Baranka Padrino i Madrina. De rotsen zijn gebruikt om kunstwerken op te plaatsen of de rotsen maken zelf deel uit van een kunstwerk.

Op de terugweg naar de ingang bij Hato heb ik nogmaals een poging gedaan om de andere grotten te vinden, maar weer zonder resultaat.