Op donderdag 16 april 2015 gingen we voor een tweede bezoek naar Santa Barbara. De vorige keer vonden we indigobakken en diverse waterwerken, maar we hadden niet voldoende tijd om verder zuidelijk te zoeken, waar we verwachtten meer indianensites te vinden. We vroegen dus opnieuw toestemming van het management om het terrein op te gaan. Die goedkeuring werd gegeven en op deze donderdag parkeerde de groep bestaande uit François, Fred, Hetty, Karel Aster, Carel de Haseth, Eliane Haseth, André Rancuret en mij weer op de parkeerplaats van het sales office.
Nadat we onze aanwezigheid kenbaar hadden gemaakt aan de bewakers begonnen we aan onze speurtocht. We namen een route meer noordelijk dan de vorige keer in de hoop dat we daar meer Mahokbomen zouden aantreffen. We hebben er een paar gevonden, maar niet het bos, dat we hoopten te vinden.

Op donderdag 2 april 2015 ging een kleine groep van de archeologische speurneuzen, bestaand uit Fred, Hetty, Carel en Eliane Haseth als zijn gast ,en mij, naar de voormalige plantage Rif St. Marie. We parkeerden onze auto's met toestemming van het management op de parkeerplaats van Coral Estate en gingen daarvandaan op zoek naar twee driehoekspunten in dit gebied. Volgens de Kadasterkaart van 1993 ligt het driehoekspunt met nummer DP 9 ten Zuidoosten van de ingang van Coral Estate en volgens de Werbatakaart van 1909 ligt het driehoekspunt WB32 ten Noorden van de ingang. Het eerste driehoekspunt is geplaatst door Kadaster,  het tweede door Werbata in het begin van 1900 ten behoeve van de eerste topografische kaart van Curaçao.

Op donderdag 2 april 2015 gingen we naar de Santa Barbara plantage; we hadden toestemming van het management gekregen om het gebied ten Noorden van het Spaanse water te onderzoeken. Volgens de Werbata kaart zijn er in dat gebied diverse putten en dammen te vinden. Het betrof ons eerste bezoek aan dit gebied.

We parkeerden onze auto's bij het sales office net vóór de poort en gingen daarna naar de toegangspoort om ons te melden bij de bewakers. Daarna gingen we een Manzaliñabos in via een van de vele zandwegen in dit gebied. En ondanks dat we op een zandweg liepen lukte het me toch weer om blaren van de Manzaliña op elk van beide armen te krijgen . Ik moet serieus overwegen om een shirt met lange mouwen te gaan dragen voor deze tochten.

Tijdens het eerste bezoek aan het landhuis en het dorpje vonden we de restanten van diverse kleine huisjes ten Noordoosten van het landhuis. Maar we waren toen niet in staat om het gehele gebied te doorzoeken waar op de Werbata-kaart huisjes zijn getekend. Dus gingen we één week later terug, op 26 maart 2015, om ook het restant te doorzoeken.

Maar eerst besoten we het gebied ten Zuidwesten van het landhuis te doorzoeken. Daar is een grote concentratie zuilcactussen te vinden en vaak is dat een aanduiding van vroegere bewoning. Op de Werbata-kaart staat niets aangegeven, behalve enkele groene lijnen, die afscheidingen tussen (landbouw)gebieden aanduiden. We vonden veel artefacten in dit gebied, maar die waren allemaal van zeer klein formaat. Onze conclusie is dat deze artefacten vernield zijn toen het gebied met een bulldozer is schoongemaakt in het verleden. We vonden ook een stapelmuur, een van de groene lijnen op de kaart, en voorbij die stapelmuur was het gebied onverstoord. Hier vonden we geen artefacten. Waarschijnlijk was er geen bewoning in dit gedeelte, hoewel het gebied waarschijnlijk wel is gebruikt voor landbouw of veeteelt.