Op donderdag 28 mei gingen de archeologische speurneuzen naar Cas Abou. We parkeerden onze auto's naast het landhuis. Uiteraard hadden we ook hier toestemming gevraagd en gekregen van het Algemeen Pensioenfonds Curaçao (APC) om het gebied te betreden. Ik maakte nog snel een rondje rondom het landhuis om het van alle kanten te fotograferen. Het huis is verlaten, maar nog in vrij goede conditie. Naast het landhuis ligt de magazina. Die ziet er vrij modern uit. Anders dan de magazinas, die ik ken van andere landhuizen. De magazina is nu verdeeld in 4 aparte opslagunits, elk met een eigen deur. 

Toen iedereen aangekomen was, een kleine groep en één gast, Chris Winkel, vertrokken we in de richting van de zoutpannen van Cas Abou. We probeerden een oude zandweg te volgen, die is aangegeven op de Werbata-kaart, maar die was niet echt meer zichtbaar. We gingen via een rooi min of meer in een rechte lijn naar de zoutpannen. De begroeiing was vrij open hoewel op de grond veel schijfcactussen stonden. Die zijn nooit echt leuk om doorheen te lopen, want de stekels gaan moeiteloos door broek en de bovenkant van de schoenen heen.

Op donderdag 21 mei gingen we voor een derde bezoek naar Santa Barbara. Deze keer hadden we meer moeite om van de bewakers toegang te krijgen tot het terrein van het resort. Er waren klachten geweest als gevolg van een andere wandelgroep, die voor een tocht zeer dicht bij het landhuis waren gegaan zonder toestemming van de eigenaren van het landhuis. Zelfs als je toegang hebt gekregen tot het gebied van Santa Barbara resort betekent dit nog niet dat je daarmee toegang hebt tot alle delen van dat gebied. Het landhuis en een groot gebied eromheen is in privé bezit. Zonder expliciete toestemming van de eigenaren van het landhuis mag dat gebied niet betreden worden
Wij kregen toestemming van de eigenaren en mochten dus uiteindelijk wel door de poort. We werden begroet door Maya van der Werve, die dicht bij het landhuis woont, en een van de eigenaren van het landhuis, Eva.

Op donderdag 16 april 2015 gingen we voor een tweede bezoek naar Santa Barbara. De vorige keer vonden we indigobakken en diverse waterwerken, maar we hadden niet voldoende tijd om verder zuidelijk te zoeken, waar we verwachtten meer indianensites te vinden. We vroegen dus opnieuw toestemming van het management om het terrein op te gaan. Die goedkeuring werd gegeven en op deze donderdag parkeerde de groep bestaande uit François, Fred, Hetty, Karel Aster, Carel de Haseth, Eliane Haseth, André Rancuret en mij weer op de parkeerplaats van het sales office.
Nadat we onze aanwezigheid kenbaar hadden gemaakt aan de bewakers begonnen we aan onze speurtocht. We namen een route meer noordelijk dan de vorige keer in de hoop dat we daar meer Mahokbomen zouden aantreffen. We hebben er een paar gevonden, maar niet het bos, dat we hoopten te vinden.

Op donderdag 2 april 2015 ging een kleine groep van de archeologische speurneuzen, bestaand uit Fred, Hetty, Carel en Eliane Haseth als zijn gast ,en mij, naar de voormalige plantage Rif St. Marie. We parkeerden onze auto's met toestemming van het management op de parkeerplaats van Coral Estate en gingen daarvandaan op zoek naar twee driehoekspunten in dit gebied. Volgens de Kadasterkaart van 1993 ligt het driehoekspunt met nummer DP 9 ten Zuidoosten van de ingang van Coral Estate en volgens de Werbatakaart van 1909 ligt het driehoekspunt WB32 ten Noorden van de ingang. Het eerste driehoekspunt is geplaatst door Kadaster,  het tweede door Werbata in het begin van 1900 ten behoeve van de eerste topografische kaart van Curaçao.