Op donderdag 17 augustus kon ik voor het eerst sinds lange tijd weer mee met de speurneuzen. De blessure aan mijn been als gevolg van een valpartij heeft rustig kunnen genezen.
We troffen elkaar (Carel, Kareljan, Eddy, Chris, Hetty, Fred en ik) bij landhuis Cas Abao rond half acht. We hadden goedkeuring van de bewonersvereniging van de villawijk Cas Abao om met een beperkt aantal auto's door te rijden tot de voet van de berg, die we wilden verkennen, de Ser'i Wea di awa. Vertaald betekent dat de berg van het waterpannetje. Waar die naam vandaan komt is niet duidelijk; mogelijk dat de kom tussen de twee delen van de berg als waterpannetje is gezien. De villawijk ligt op het Noordelijke deel van de berg en wij wilden de Zuidelijke helft van de berg beklimmen. 
Het is een vrij lage berg, dus dat moest goed te doen zijn. Niet veel bijzonderheden op de Werbata-kaart; alleen een stapelmuur, die over de top van de berg loopt.

Op donderdag 9 juni ging de wekelijkse speurtocht van de Werkgroep Archeologie naar Rooi Magdalena, een van de bekenste rooien van Curaçao. Een rooi is een pad, waarlangs het regenwater zijn weg zoekt van de heuvels naar de zee. Vaak worden in dergelijke rooien dammen aangelegd om het water langer vast te houden, zodat er landbouw kan worden gedaan in het gebied.

Via Carel de Haseth, een van de speurneuzen, ontving de Werkgroep Archeologie de uitnodiging van Brigitte Wawoe om haar beeldenstudio op Nieuwpoort te komen bekijken en daarna rond te speuren in Nieuwpoort. Brigitte Wawoe woonde op Curaçao van 1967 tot 1978 en woont momenteel in Nederland. Ze bezoekt elk jaar Curaçao voor een aantal maanden en werkt dan in haar atelier in en bij een van de voormalige werkplaatsen in Nieuwpoort. Daar creëert ze beelden uit rotsblokken afkomstig uit de Tafelberg. Ook maakt ze beelden van in de werkplaats aanwezige materialen.
Ze heeft een aantal exposities gehad bij Bloemhof, waaronder in 2006 een groepstentoonstelling van "De vrouwen van de Berg", waar zij deel van uitmaakt.

Op donderdag 16 maart troffen de speurneuzen Brigitte rond half acht bij de ingang van het terrein van de mijnmaatschappij. In een aantal auto's met die van Brigitte voorop gingen we richting Nieuwpoort, waarbij we een stop maakten bij het gebouw, dat op de Werbata-kaart is aangeduid als station, maar waarvan een behoorlijk aantal mensen zegt dat het een kerk is geweest.

Nieuwpoort is een plek, waar je niet zomaar naartoe kunt. Anita heeft contact met een van de bewoners van Nieuwpoort, Michael, en maakte een afspraak om bij hem langs te gaan om met hem Nieuwpoort te verkennen. Anita nodigde mij uit om mee te gaan, dus op donderdag 9 februari 2017 togen Anita en ik naar Nieuwpoort. Na een hartelijke ontvangst in Michaels huis, vertrokken we in het gezelschap van hem en zijn overbuurman (Rob) voor een speurtocht door Nieuwpoort.

Nieuwpoort wordt gekarakteriseerd door gebouwen met een typisch Engelse bouwstijl. Niet zo vreemd, als je bedenkt dat Nieuwpoort is opgebouwd naar aanleiding van de ontdekking van de fosfaatafzettingen op de Tafelberg door Cornelis Gorsira en de ontginning daarvan door John Godden en de door hem daartoe opgerichte Curaçao Phosphate Company, de voorloper van de huidige mijnmaatschappij. Nieuwpoort aan de Fuikbaai, die voor de gelegenheid werd uitgediept, fungeerde als de haven voor de export van het gewonnen fosfaat.