Op donderdag 24 augustus trokken de speurneuzen weer eens naar het Christoffelpark. Voor mij door mijn lange afwezigheid was dat alweer lang geleden. Een tocht in het Christoffelpark is altijd de moeite waard, al zijn die tochten vaak ook extra pittig vanwege het klimmen.
We troffen elkaar op het parkeerterrein van het park. Deze keer waren dat François, Fred, Carel, KarelJan, Hetty, Eddy en ik. We werden daar hartelijk begroet door Cyrill Kooistra. Hij overhandigde ons de sleutel, zodat we in het niet voor het publiek toegankelijke deel van het park konden komen, waar deze naamloze berg ligt. Deze berg ligt ten Zuiden van de Seroe Palibandera, die zelf weer ten Zuiden ligt van de Christoffelberg. De Seroe Palibandera hadden we in het verleden al eens beklommen, maar deze berg nog niet.

Op donderdag 17 augustus kon ik voor het eerst sinds lange tijd weer mee met de speurneuzen. De blessure aan mijn been als gevolg van een valpartij heeft rustig kunnen genezen.
We troffen elkaar (Carel, Kareljan, Eddy, Chris, Hetty, Fred en ik) bij landhuis Cas Abao rond half acht. We hadden goedkeuring van de bewonersvereniging van de villawijk Cas Abao om met een beperkt aantal auto's door te rijden tot de voet van de berg, die we wilden verkennen, de Ser'i Wea di awa. Vertaald betekent dat de berg van het waterpannetje. Waar die naam vandaan komt is niet duidelijk; mogelijk dat de kom tussen de twee delen van de berg als waterpannetje is gezien. De villawijk ligt op het Noordelijke deel van de berg en wij wilden de Zuidelijke helft van de berg beklimmen. 
Het is een vrij lage berg, dus dat moest goed te doen zijn. Niet veel bijzonderheden op de Werbata-kaart; alleen een stapelmuur, die over de top van de berg loopt.

Op donderdag 9 juni ging de wekelijkse speurtocht van de Werkgroep Archeologie naar Rooi Magdalena, een van de bekenste rooien van Curaçao. Een rooi is een pad, waarlangs het regenwater zijn weg zoekt van de heuvels naar de zee. Vaak worden in dergelijke rooien dammen aangelegd om het water langer vast te houden, zodat er landbouw kan worden gedaan in het gebied.

Via Carel de Haseth, een van de speurneuzen, ontving de Werkgroep Archeologie de uitnodiging van Brigitte Wawoe om haar beeldenstudio op Nieuwpoort te komen bekijken en daarna rond te speuren in Nieuwpoort. Brigitte Wawoe woonde op Curaçao van 1967 tot 1978 en woont momenteel in Nederland. Ze bezoekt elk jaar Curaçao voor een aantal maanden en werkt dan in haar atelier in en bij een van de voormalige werkplaatsen in Nieuwpoort. Daar creëert ze beelden uit rotsblokken afkomstig uit de Tafelberg. Ook maakt ze beelden van in de werkplaats aanwezige materialen.
Ze heeft een aantal exposities gehad bij Bloemhof, waaronder in 2006 een groepstentoonstelling van "De vrouwen van de Berg", waar zij deel van uitmaakt.

Op donderdag 16 maart troffen de speurneuzen Brigitte rond half acht bij de ingang van het terrein van de mijnmaatschappij. In een aantal auto's met die van Brigitte voorop gingen we richting Nieuwpoort, waarbij we een stop maakten bij het gebouw, dat op de Werbata-kaart is aangeduid als station, maar waarvan een behoorlijk aantal mensen zegt dat het een kerk is geweest.