De week van maandag 15 september tot en met zondag 21 september is een druk maar leuk weekje geworden. Vanwege het bezoek van mijn zoon met zijn vrouw en vanwege de aanwezigheid van een groep duikers, waarvoor we gidsduiken zouden verzorgen, had ik de middagen vrij genomen. En, terugkijkend, bevalt me dat wel. 's Morgens werken van 7 tot half 12 en dan 's middags andere dingen doen. Helaas heb ik er niet voldoende vakantiedagen voor om dit het hele jaar te doen, maar het zou een goede manier zijn om in 2010 van het werkend bestaan over te gaan naar de pensionering.
Uiteindelijk maakten noch mijn zoon noch de groep duikers veel gebruik van mijn vrije middagen. Toch is het vooral een duikweekje geworden met in totaal 8 duiken, waarvan ik er hier 3 zal beschrijven.
Donderdagmiddag om 4 uur was er dan toch een gidsduik voor enkele duikers van de groep Engelsen, die vanwege een bruiloft twee weken op het eiland zijn.
Lokatie: het wrak van de Superior Producer.
Duikers: De bruidegom, tevens instructeur, een aantal van zijn leerlingen, allemaal advanced duikers, en een lokale duiker. Dit alles onder begeleiding van drie instructeurs van Trunkdivers.
De zee was vrijwel vlak, dus het was eenvoudig om het water in te gaan. Daarna aan het oppervlak zwemmen tot aan de blauwe rand om zoveel mogelijk lucht en tijd te sparen voor op het wrak. Karel zwom voorop met de 2 duikers, die de machinekamer in wilden, daarna Alex en ik als begeleiding van de overige duikers. De condities onder water waren uitzonderlijk. Er stond absoluut geen stroming en het zicht was uiterst goed. Het hele schip was te overzien van voor naar achteren. Zo goed heb ik het hier eigenlijk nog nooit meegemaakt.
Eerst langs de bodem van het schip aan stuurboordzijde naar de boeg. Daar was het even pas op de plaats voor een groepsfoto. Daarna langs de boeg naar boven en het ruim in. Daar vond de gebruikelijk check van de lucht plaats en daarbij bleek dat een tweetal van de Engelsen al behoorlijk veel lucht hadden verbruikt. Bij de stuurhut gingen we uit het ruim naar boven en daar werd de groep gesplitst. 
Karel ging met zijn twee duikers naar de machinekamer, Alex ging met degenen, die dat wilden door de twee verdieping van de stuurhut en ik bleef aan de buitenkant voor degenen, die de stuurhut niet in wilden gaan. Dat bleek uiteindelijk niemand te zijn, dus ik heb de groep weer aan de andere kant opgewacht. Hergroeperen op het dak van de stuurhut en weer een check van de meters. Daarna richting de kant met nog een korte ondiepe toer als veiligheidsstop. Vlakbij de kust bleek er nog een groot veld van aaneengesloten zee-anemonen te liggen. Uiteindelijk werd het een vrij korte duik. Maar wel de moeite waard vanwege de uitzonderlijk condities. Zoals Karel na afloop zei: deze condities tref je hooguit 3 à 4 keer per jaar. Hoe goed het zicht was is goed te zien aan de foto's, die ik gemaakt heb. Alle foto's zijn gemaakt met natuurlijk licht zonder flits en het zijn de helderste en beste foto's, die ik hier ooit heb gemaakt.
