Op donderdag 23 oktober 2014 ging een kleine groep van de archeologische speurneuzen terug naar Cueba Bosá; vorige keer bezochten we de binnenkant van deze drie grotten en zagen toen een aantal openingen (vensters) in het dak van de grotten. Een GPS werkt niet in een grot, dus we hadden geen exacte locaties van deze vensters. Alleen in de derde grot hadden we geprobeerd waypoints te nemen door de opening, maar de nauwkeurigheid van de GPS is minder als niet veel satellieten gezien kunnen worden. Dus het plan voor dit tweede bezoek was om de vensters te bezoeken bovenop de grotten.
We verzamelden weer op de parkeerplaats van het Christoffelpark om 8 uur 's morgens. Daarvandaan gingen we met één auto naar de grotten. Eerst waren we met 4 personen, Karel Aster, Eddy, Fred en ik, maar later sloot ook Gisette zich bij ons aan.
Eerst probeerden we betere waypoints te maken van de ingang van elk van de grotten. Eddy bleef op het niveau van de ingang en Karel, Fred en ik gingen bovenop de grotten (beter GPS-signaal). We stelden de ingang vast van elk van de grotten door Eddy te roepen; die ging dan bij de ingang staan en wij probeerden, zo dicht mogelijk als we bij de rand durfden te komen, tegenover hem te gaan staan. Daar namen Fred en ik een waypoint.
Nadat we zo het waypoint hadden genomen van de ingang van de eerste grot, gingen we eerst naar het enige venster van die grot. Tot onze verbazing vonden we op de grond een aantal delen van stalactieten. dat versterkte ons idee dat de vensters gebruikt zijn om de uitgegraven guano uit de grot te halen. Toen we ook nog boorgaten ontdekten in de wand van venster 1 was het duidelijk dat dit venster was gemaakt met explosieven.
Nadat we zo de ingangen en het eerste venster hadden bepaald, kwam ook Eddy naar boven. We begonnen onze zoektocht naar de overige vensters bij de derde grot. Die grot heeft 4 vensters.
Eerst gingen we naar het eerste venster; nadat we daar een waypoint hadden genomen, vervolgende we onze weg naar het tweede venster. De vorige keer hebben we door dit venster de grot verlaten. Deze keer gingen Karel, Eddy en Gisette door dit venster deze grot in, terwijl Fred en ik verder gingen met het in kaart brengen van de overige vensters van deze grot.
Fred en ik besloten vervolgens om van het verste venster van de derde grot naar het grote venster (venster 2) van de tweede grot te gaan. Dat bleek gemakkelijker gezegd dan gedaan. Grote velden van Infrou (schijfcactus) met daartussen ook nog Wabi en Palu di lele maakten de voortgang moeizaam. En, om het nog moeilijker te maken, ontdekten we ook nog enkele grote Bringamosa planten in dit gebied. Maar het lukte ons om bij dit grote venster te komen.
Dit venster heeft een structuur, die we ook bij de andere vensters zagen, maar dan op een grotere schaal. De opening aan de oppervlakte is vrij groot, maar als je daar naar binnen gaat, kom je eerst op een horizontaal terras, waarin zich het kleinere venster bevindt, dat toegang geeft tot de grot. Fred ging naar het terras en ik bleef boven.
Daarna gingen we eerst naar het kleinere eerste venster van die grot; dat bleek vrij dicht bij de grote opening van venster 2 te liggen. Nadat we ook daarvan foto's hadden gemaakt en een waypoint hadden genomen vervolgden we onze route naar de twee vensters verderop in deze grot. De weg daarnaartoe was zo mogelijk nog erger. Grote velden van Infrou; deze waren zodanig dicht dat we eerst een pad hierdoorheen vrij moesten maken om veilig door dit veld te komen. Maar zelfs dan liepen Fred en ik de nodige stekels in de huid op. Dat is het risico van wandelen in de mondi, zoals wij dat doen, maar het blijft vervelend.
Nadat we de laatste twee waypoints hadden genomen gingen we terug naar de derde grot en daar weer naar beneden naar de parkeerplaats, waar onze auto stond. Daar troffen we ook de overige leden van de groep. Fred en ik namen uiteindelijk onze appeltjespauze; die hadden we voortdurend uitgesteld om in zo kort mogelijke tijd onze zoektocht langs alle vensters af te ronden.
Op de weg terug naar de ingang van het park maakten we nog een omweg om naar Boca Grandi te gaan; dat is een indrukwekkende baai aan de Noordkant.
Terug aangekomen op de parkeerplaats van het Christoffelpark bood Karel ons een drankje aan; daarvoor gingen we naar Trio Pinotti en daarmee kwam er een einde aan een speciale speurtocht; niet erg interessant uit oogpunt van de natuur of archeologie, maar wel belangrijk om exact de posities van de vensters te bepalen en op basis van die informatie de plattegrond van deze grot te projecteren op de topografische kaarten van Werbata en Kadaster.