Tussen de Seru Bosman en de Seru Manuel ligt een groot systeem van rooien (waterafvoeren van de bergen in de regenperiode). Fred had dicht bij de hoofdrooi "iets" gevonden op de topografische kaart van Werbata uit het begin van de 20e eeuw. Dit "iets" leek op een omheinde ruimte met in het midden een houten huis of hut. Interessant genoeg voor een expeditie van de Speurneuzen. We ontmoetten elkaar op donderdag 6 februari 2014 bij de ingang van het Christoffelpark om 8 uur 's morgens. Daarvandaan reden we het park in naar de Seru Bosman. Daar aangekomen parkeerden we onze auto's langs de weg.
We hadden een goed zicht op de vallei en de Seru Manuel vanaf de plek waar we parkeerden. En zowel de vallei als de Seru Manuel leken behoorlijk begroeid. Maar daar zijn we aan gewend, dus we begonnen vol goede moed aan de afdaling in de vallei. En, verrassend genoeg, bleek die afdaling gemakkelijk. Na drie kwartier bereikten we het laagste punt van de vallei en zagen we de hoofdrooi. Op weg daarnaartoe vonden we al enkele artefacten (delen van kelderflessen), een Karko schelp, kalksteen en versteend koraal. De kelderflessen zijn hier achtergelaten door eerdere bezoekers. Karko schelpen, kalksteen en versteend koraal komen hier niet van nature voor. Ze moeten hier dus opzettelijk gebracht zijn. Meestal een aanduiding van menselijke bewoning of in ieder geval menselijk gebruik van het gebied.
Nadat we waren aangekomen op de plek, waar volgens de Werbata kaart het mysterieuze gebouw moest staan, trokken we gedurende ongeveer een half uur kriskras door het gebied op zoek naar sporen van het gebouw. We vonden een aantal flessen, oud (19e eeuw) en meer recent (eerste helft 20e eeuw), en twee Aloé-velden, maar verder niets. Het mysterieuze gebouw is verdwenen zonder enig spoor achter te laten. Niet zo gek na een eeuw als het inderdaad ging om een houten omheining en een houten huis.
Na een rustpauze vervolgden we onze tocht aan de andere kant van de rooi en gingen we heuvelopwaarts in de richting van de top van de Seru Manuel. Halverwege vonden we een interessante structuur. Het bestond aan de ene kant uit een grote rechtopstaande natuurlijke rots, maar aan de andere kant was een halfronde muur gemaakt van gestapelde rotsblokken. Duidelijk mensenwerk. Het geheel ziet er uit als een door mensen gemaakte schuilplaats. Uit welke periode en met welk doel gemaakt is onduidelijk. Maar zeer zeker interessant.
We zetten onze reis naar de top voort. We passeerden daarbij een stapelmuur. Deze keer geen grens tussen twee plantages, maar waarschijnlijk gemaakt als een afscheiding om vee binnen een bepaald gebied te houden.
Op de top aangekomen hadden we een mooi uitzicht op de Noordkust van Curaçao. Direct tegenover de top ligt Boka Tabla met links daarvan Boka Wandomi en rechts ervan Boka Pistol. Het was inmiddels rond het middaguur, dus we besloten onze lunchpauze op de top te nemen
Na een welverdiende rustpauze begonnen we aan onze terugweg. We namen een richting min of meer rechtstreeks naar het dichtstbijgelegen deel van de asfaltweg. Daarvandaan zouden we dan over de weg teruglopen naar de auto's. Maar de natuur was het niet eens met onze directe lijn. We werden gedwongen meer en meer naar rechts af te wijken van die rechte lijn vanwege grote velden met Teku's (grondbromelia's). Daar wilden we bij voorkeur niet doorheen. Maar nadat we steeds verder naar rechts afweken hadden we op een gegeven moment geen andere keus meer dan dwars door zo'n veld te lopen om de weg te bereiken. Een behoorlijk zware klus en zeer vermoeiend. We waren dan ook allemaal blij toen we de weg bereikten, al was het daarvandaan nog een lange weg (grotendeels) bergop naar de auto's. Fred en ik hadden eerst de bedoeling om de weg weer te verlaten en dwars door de mondi een kortere route naar de auto's te nemen, maar het zicht op de velden Teku's langs de weg deden ons van dat plan afzien.
Er kunnen geen rechten worden ontleend aan dit verslag.
In rood the door ons gelopen route
Zicht vanaf ons startpunt op de Seru Manuel en de vallei
Daar gaan we!
Hetty volgt ons op weg naar de vallei
Mooi voorbeeld van Knip formatie met daarin vuursteen
Nog een voorbeeld van Knip formatie
Ons eerste artefact - een deel van een kelderfles
De witte orchideeën staan nog steeds in bloei
Een vreemd artefact - een Karko schelp
Nog gekker - gefossileerd koraal; hoort nier van nature beslist niet thuis
Een Aloe veld - vroegere bewoning of landbouw?
Stuk van een dakpan
Nog een deel van een kelderfles
Een complete fles van recentere datum
Het diepste punt van de vallei - de rooi
Een leguaan is hier zijn gebit kwijtgeraakt
Paddestoel of zwam
Nog een stuk dakpan
Klein deel van de bodem van een kelderfles
Een bierfles uit midden 20e eeuw - Michel
Helder gekleurd mos op hout
Een Teku veld
Op weg naar de top van de Seru Manuel - zicht op de Christoffel berg
Een groot natuurlijk rotsblok
met aan de andere kant een door mensen gemaakte schuilplaats
De Speurneuzen vragen zich af wie deze schuilplaats heeft gemaakt
Fred probeert de schuilplaats uit
Fred wil een overzichtsfoto van de schuilplaats
Ja, het is hem gelukt. Maar nu weer veilig naar beneden
Stuk van de zijkant van een kelderfles
Stapelmuur om het vee binnen een gebied te houden
Panoramisch uitzicht van de top van de Seru Manual op de Noordkust
Dit is een perfecte plek voor een lange lunchpauze
De stam van een flinke Wayaka met een termietennest met daarin bijen
Nog een veld Aloé
Dezelfde stapelmuur verderop langs onze route
Zicht op Knip vanaf de asfaltweg dicht bij onze auto's
