In januari van dit jaren gingen we naar dit gebied op zoek naar Indianensites en overblijfselen van een uitkijkpost uit de tweede wereldoorlog. We vonden allebei, al troffen we bouwelementen aan uit de tweede wereldoorlog en recenter op de plek van de uitkijkpost. Toen we de vorige keer het terrein verlieten zag Fred iets dat leek op een betonblok op het bovenste plateau van de Seru Stèla. Omdat het toen al laat was, zijn we niet meer op onderzoek uitgegaan. Deze keer gingen we specifiek terug om uit te zoeken wat Fred had gezien.
We verzamelden ons weer bij de ingang van Koraal Tabak. Daarvandaan gingen we via de dragrace strip naar de voet van de Seru Stèla.
Nadat we onze auto's geparkeerd hadden zochten we de gemakkelijkste route naar boven. We vonden een route, maar gemakkelijk was die niet. Vaak moesten we onder de doornige begroeiing door kruipen zoals in de door Fred gemaakte foto hiernaast is te zien.
Na enige tijd bereikten we de overblijfselene van de uitkijkpost waar we een rustpauze namen. Daarna klommen we naar het bovenste plateau waar we het betonnen blok vonden dat Fred had gezien. Het bleek geen betonnen blok te zijn, maar een vrijwel witte dode boomstronk.
We verspreidden ons om het plateau verder te onderzoeken op sporen van bebouwing, maar troffen niet één artefact aan. Het plateau was vooral erg droog. Veel dode boomstronken gemengd met cactussen en enkele groene struiken. Vreemd genoeg stond de Brasia in bloei terwijl hij vrijwel al zijn bladeren had afgegooid. Blijkbaar heeft de natuur vreemde methoden van overleving.
Vanaf het bovenste plateau hadden we een mooi uitzicht over de ingang van de St. Joris baai en de Noordkust aan de ene kant en de St. Joris baai zelf aan de andere kant. Ook was de welbekende piramide van Koraal Tabak te zien. Vanaf dit punt is de piramidevorm duidelijk zichtbaar.
Omdat enkelen van ons andere afspraken hadden besloten we deze trip korter te maken dan normaal. Na ongeveer drie kwartier verlieten we het plateau weer en gingen we terug naar onze auto's.