Natuurlijk is de duikstek niet nieuw; de duikstek bestaat al lang, alleen wist ik er niet van. Dus toen we iemand (Peter en Gijs) erover hoorde praten, gingen we op onderzoek uit. Peter ging mee om ons de weg te wijzen. Ik kreeg het advies om niet met mijn relatieve nieuwe auto te gaan, omdat hij beslist beschadigingen zou oplopen. We gingen dus met twee andere vierwiel aangedreven auto's.
We gingen van de weg af vlak vóór de zoutpannen van Jan Kok. Daar leek de weg nog redelijk begaanbaar, maar dat veranderde snel.
De condities waren extra slecht, omdat het de dag ervoor had geregend. En omdat de weg vlak langs het water van de zoutpannen loopt, was het geheel erg modderig geworden. De auto's gleden dan ook al snel weg zelfs met vierwiel aandrijving. Het vergde behoorlijk wat stuurmanskunsten van de chauffeurs om de auto's op de weg te houden. De weg werd op punten erg smal en het werd daarmee erg duidelijk waarom ik het advies had gekregen om niet met mijn nieuwe auto te gaan. Zelfs dikke takken van de langs de weg staande bomen en struiken schraapten langs de zijkanten en het dak van de auto's. En soms was er ook bijzonder weinig ruimte tussen de wielen en de zijkant van de weg. Al met al een tamelijk riskante onderneming, maar we kwamen veilig bij de duikstek aan.
De weg liep nog verder langs de kust; we zijn eerst gaan kijken of er wellicht een betere route was te vinden om hier te komen, maar dat bleek niet het geval te zijn. We deden onze duikspullen aan en gingen het water in. Daar werden we al direct verrast door de pracht van het koraal. De blauwe rand is vlakbij de kust. Eerst is er een zandhelling, waarop ook de anker ketting is te vinden, maar al snel kom je bij de helling met koraal. De koraaldichtheid is hoog en het koraal ziet er gezond uit. Het is duidelijk dat dit een plek is waar niet veel wordt gedoken.
Op 32 meter diepte liggen de restanten van een staalconstructie. Karel vond daar een verdacht uitziende zak. Na eerst de buitenkant bestudeerd te hebben stak hij zijn mes erin om te kijken wat erin zat. Er kwam een wolk fijne deeltjes uit.
We vervolgden onze weg langs het koraalrif. We kwamen daarbij een paar Gray Angel vissen tegen, enkele schildpadden, een rog in de verte en, tegen het einde van de duik, een erg grote Barracuda, die vergezeld was van een jonger en veel kleiner exemplaar.
Ook ondiep was het rif erg mooi. Niet zoveel zacht koraal, maar ook daar mooie formaties van Ster Koraal, Elkhorn en Staghorn koraal,Pillar koraal en hersenkoraal.
Een erg mooie duikstek, die beslist een plekje zal krijgen in de tweede editie van de Curacao Duikgids. Maar dat met de waarschuwing, dat het niet gemakkelijk is om er te komen. Als je geen vierwiel aangedreven auto hebt, probeer het dan beter niet. En als je die wel hebt, wacht dan op droge condities voordat je probeert naar deze duikstek te gaan.
Meer foto's van deze duik staan hieronder:
