De Seru Largu is een berg van 96,4 meter hoogte op het terrein van Groot Santa Martha. We besluiten deze berg op donderdag 2 februari 2012 te beklimmen, puur voor de lol, want er is ons niets bekend over enige bebouwing op de top of de flanken. Wel verwachten we een mooi uitzicht vanaf de top en uiteraard valt er weer veel te genieten van de natuur onderweg.
François, Fred, Dirk, Michèle, Carel en ik treffen elkaar voor de ingang van het landhuis Groot St. Martha, waar we onze auto's achterlaten en via de weg naar de voet van de Seru Largu lopen.
Langs de weg zien we o.a. de wilde Hibiscus, die we enige tijd gelden voor het eerst zagen bij het fort van Vaersenbaai. Het is nog vroeg, dus de meeste bloemen zijn nog dicht.
Op Google Earth hadden we gezien, dat er in het verleden een pad liep over de flank van de berg. Niet naar de top, maar het zou ons wel een mooi startpunt geven. Dat pad blijkt er inderdaad te zijn. Het loopt onder de hooggespannen electriciteitsdraden en is nog redelijk goed begaanbaar. François herinnert zich uit zijn jeugd dat er ook een pad naar de top loopt en hij leidt ons naar het beginpunt van dat pad, maar dat is eigenlijk nauwelijks meer een pad te noemen. Hier en daar is nog wel te merken, dat het wat opener is, maar op de meeste plaatsen is het gewoon dichte mondi. De "Dirkscharen" en tuinhandschoenen komen dan ook al snel te voorschijn om ons een weg te knippen. Het kost ons vervolgens nog 2 uren om vanaf dat punt de top te bereiken, hemelsbreed een afstand van slechts 120 meter. Een duidelijke indicatie van de dichtheid van de begroeiing, al hebben we ook af en toe even een pauze genomen om rond te kijken.
Boven aangekomen hadden we een mooi uitzicht over de baai van Santa Martha richting de zee. Het landhuis St. Nicolaas, waar we recent nog zijn geweest, was ook goed te zien. Vanwege de dichte begroeiing op de top moesten we nog enige moeite doen om ook uitzicht te krijgen aan de andere kant richting de Christoffelberg en Soto met de landhuizen Groot en Klein St. Martha.
Boven ons cirkelden voortdurend twee Witstaartbuizerds. Waarschijnlijk hebben die een nest op de Seru Largu en zijn ze niet van onze aanwezigheid gediend. De Witstaartbuizerd komt niet zoveel voor op de eilanden. In het boekje Nos paranan van Dr. Bart A. de Boer uit 1993 is er sprake van hooguit 10 paren op Curaçao.
De afdaling verloopt veel sneller, omdat we dezelfde route terug nemen. Beneden aangekomen gaan we via het pad richting het landschap van betonnen palen, de achterblijfselen van een hier gepland, maar nooit van de grond gekomen hotel. Misschien nog een goede lokatie voor het nieuwe ziekenhuis? De fundering is er al.
Na hier nog een rustpauze genomen te hebben op en tegen de palen, gaan we via de asfaltweg terug naar het beginpunt. Het is dan inmiddels alweer tien voor één, dus de hoogste tijd om richting huis te gaan. Niet voor Carel, want die besluit nog naar enkele andere natuurgebieden te gaan om daar foto's te maken.
De gelopen track over en rondom de Seru Largu
Dezelfde track maar nu 3-dimensionaal
Ondanks de uitbundige regenval staat er niet zoveel water achter de dam
Via de weg richting de Seru Largu
Bloem van de Hibiscus Phoeniceus (wilde hibiscus)
Bloeiende Boombromelia in tegenlicht
Mos op een boomtak
Een van de toppen van de Ser'i Boka
Carel
Jonge blaadjes
Michèle en Carel kijken wat rond
François (nauwelijks zichtbaar) baant zich een weg naar boven
Fred volgt hem
Zicht op landhuis Groot St. Martha met linksachter de kerk van Soto
Landhuis Klein St. Martha
Michèle fotografeert
Michèle en Carel met op de achtergrond het landhuis Groot St. Martha
De speurneuzen hebben zich een weg gebaand door de Infrou
Even tijd voor een rustpauze
Michèle en Carel gezellig bij elkaar; alleen de koffie ontbreekt nog
Michèle ziet iets interessants boven haar
Een Witstaartbuizerd (Falki); een vrij zeldzame vogel op Curaçao
Klein, maar fijn
Een jong blad aan de Infrou
Een grijsaard of een cactus met een toepetje
De top van de Seru Largu is in zicht, maar vrijwel niet bereikbaar
Een ontluikende grondbromelia (Teku)
Een fraai gekleurde nieuwe scheut van de Grondbromelia
Nogmaals Carel
Dicht onder de top nemen we even rust
De beloning van de klim: het uitzicht
Eindelijk een open bloem van de Boombromelia
Zicht op Landhuis St. Nicolaas
Fred op de top
Michèle blijft fotograferen
John en Dirk (foto Fred)
In de verte de Christoffelber
Santa Martha baai
De vissershaven in de baai
Een van onze tegenstanders tijdens de klim; scherpe stekels
Tussen de Seru Gracia (met antennes) en de Christoffelberg, de Piedra Mulina
De saliña aan de voet van de Seru Largu
Roodkleurige cactussen en de Christoffelberg
De witte pluisjes van de Watapana Shimaron (Acacia Glauca)
Een aparte paddestoel
We zijn weer beneden en Michèle en Fred kijken nog even waar we geweest zijn
Een grote Bringamosa maant tot oppassen
Bloemen en vruchtkapsels van de Bringamosa
Fred: Wat is het probleem?
en hij klimt als Tarzan langs een liaan naar boven
De restanten van de gestarte bouw van een hotel staan met hun voeten in het water
Michèle fotografeert de "paalheiligen" van onderen, zodat het nog wat lijkt
Fred, zoals altijd, op een hogere paal
Het blijkt toch beter rusten te zijn tegen de paal dan op de paal
Een jonge Mangrove struik
De vissershaven
Een vergeten rasta schoen
Fred en Michèle bij een groot betonnen fundament
De Mangrovekrab (Kangreu) komt even poolshoogte nemen
Een door de wind gevormd kunstwerk
Wie doet wie na?
Een al wat grotere Mangroveplant
Nogmaals zicht op landhuis St. Nicolaas
Dit is wel een hele oude Mangroveboom
De natuur maakt ook af en toe foutjes. Deze Agave heeft zijn eigen bladeren doorboord en zit nu vast
