Op donderdag 5 juni 2014 wilden we een wandeling maken van de Seru Gracia naar de Seru Bosman via de Seru Batata en een naamloze berg op de route. De afstand was slechts 1,7 kilometers, maar we verwachtten toch niet genoeg tijd te hebben om heen en weer te lopen. Gelukkig kregen we hulp van de parkrangers. We gingen met twee van onze eigen auto's en een truck van de rangers naar het geplande eindpunt, de Seru Bosman, waaar we onze auto's parkeerden. Daarvandaan werden we door de ranger naar het beginpunt gebracht, de Seru Gracia. Op deze manier hoefden we de route maar in één richting te lopen. En dat bleek een goede beslissing te zijn, want het kostte ons 4 uur om van de Seru Gracia tot bij de auto's te komen. Een duidelijke indicatie van de moeilijkheidsgraad van deze wandeling.
We daalden af van de Seru Gracia in de vallei tussen deze berg en de Seru Batata. En tijdens die afdaling gebeurde iets uitzonderlijks. We hebben eerder in dit gebied gelopen en toen vonden we midden in de begroeiing een groep zeldzame Anthuriumplanten. Ineens merkte François op dat we volgens hem dicht bij diezelfde Anthuriums waren. En inderdaad leidde hij ons vervolgens in een rechte lijn naar die planten zonder hulp van een GPS en waypoint. Een opmerkelijk geheugen en oriëntatievermogen. Indrukwekkend!
We wandelden naast en soms bovenop een stapelmuur, die als grensmuur dient. Daardoor konden we vrij gemakkelijk de top van de Seru Batata bereiken, waar François een Kadaster meetpunt ontdekte. Op de top namen we een rustpauze. Een kleine groep ging vooruit naar de volgende top, terwijl de rest steeds verder achterbleef en op een gegeven moment ook geen contact meer had met de kopgroep. Maar uiteindelijk kwamen we allemaal weer bij elkaar op de top van de naamloze berg. Daar kwamen we overeen om als groep beter bij elkaar te blijven.
Het laatste stuk naar de Seru Bosman zag er niet gemakkelijk uit vanwege de buitengewoon dichte begroeiing, maar gelukkig vonden we toch een redelijk gemakkelijke route naar de auto's. Daar kwamen we tegen 1 uur aan.
Langs de hele route zagen we veel bloeiende planten. In de afgelopen twee weken heeft het wat geregend en dat was voldoende om de natuur weer tot leven te wekken. Vreemd genoeg konden we vanaf de bergtoppen ook delen van het Christoffelpark zien, waar blijkbaar minder regen was gevallen. Die zagen er nog behoorlijk bruin uit.
Geen gemakkelijke tocht, maar de mooie bloemen langs de route maakte het beslist de moeite waard.
Er kunnen geen rechten worden ontleend aan dit verslag.
Onze wandeling op de Kadaster kaart
Ergens in de verte staan onze auto's geparkeerd
We beginnen aan de afdaling van de Seru Gracia
Mooie gele bloemen van de Byrsonima crassifolia 
Zicht op de helling van de Seru Gracia met Sabalpalmen
Verschillende soorten mos creëren een fraai miniatuur landschap
Dit veld met Anthurium zag er tijdens ons vorige bezoek beter uit
De grensmuur
Eddy en Carel lopen over de heuvelrug
Bovenop de Seru Batata vinden we dit Kadaster meetpunt
Zicht op de Christoffelberg met rechts de Piedra Mulina
Een andere gele bloem
Carel maakt foto's van die gele bloemen
Sabalpalm; in de verte ons doel
De gele bloemen van de Brasia
Detail van de Brasia bloemen
Deze grondbromelia's hebben een andere kleur vanwege de droogte
Zeer aparte bloemen van de Capparis tenuisiliqua
Bloem van de Kedebèshi (Cynophalla linearis)
Een Tilandsia vastgeklemd aan een boom
Zelfs de Wabi ziet er mooi uit vandaag
Jonge bladeren
Bloem van de Bara-tai (Samyda dodecandra) smell like perfume
Een brasia vol met mos
Fred en Eddy op de top van de naamloze berg vóór de Seru Bosman
De Seru Gracia, waar we vandaan kwamen
De Bananenorchidee bloeit nog steeds niet
Iemand was hier vóór ons en die persoon was dorstig
Mos op een boomtak
De laatste pauze voordat we naar de Seru Bosman gaan, waar onze auto's staan
