Op donderdag 23 september zijn François, Fred en ik ondanks het slechte weer op zoek gegaan naar een geschutsstelling langs de kust bij St. Joris en hebben we de Seru Kabes op het terrein van Santa Catherina beklommen.
Om kwart voor acht had ik mijn auto geparkeerd bij de tennisbaan van St. Catherina. Bij, en toen het begon te regenen, in het wachtershuisje bij de ingang van Koraal Tabak heb ik gewacht op de anderen. Ik had verwacht de jeep van Fred te zien komen, maar ineens stond de pick-up van François naast het wachtershuisje. De auto van Fred bleek gekeurd te worden op die dag.
Ik klom in de achterbak en we gingen op weg. Na diverse pogingen, die spaakliepen op watervlaktes, besloot François naar de ingang van de baai van St. Joris te rijden om daar verder langs de kust te rijden op zoek naar de geschutsstelling. We vonden al snel de restanten van een steenbrekerij. Voor zover Fred zich kon herinneren moest de geschutsstelling zich aan de linkerkant van de weg bevinden en de steenbrekerij lag rechts. Vol goede moed vervolgden we onze weg. Intussen was het steeds harder gaan regenen. François bood aan dat ik binnen kon zitten, maar ik koos voor de plek in de bak. Vanwege de weersvooruitzichten had ik me er al op ingesteld om nat te worden en het was wel een bijzondere ervaring. Helaas hadden de weergoden meer voor ons in petto, want, behalve dat het stortregende, liep uiteindelijk ook de auto van François vast in een grote diepe plas water met daaronder modder. Met wat planken onder de wielen en duwinspanning van Fred en mij kregen we de auto relatief gemakkelijk weer vrij. Maar de ervaring was genoeg om om te keren.
Ook op de terugweg bleken we nog diverse malen niet verder te kunnen omdat ofwel de weg ineens ophield of door grote watervlaktes, die daar normaal niet zijn. François zag op een gegeven moment nog een zijweg, die naar de Seru Kabes zou kunnen leiden. Of dat zo is, hebben we niet kunnen achterhalen, want voor de tweede maal liep de auto vast. En deze keer kostte het heel wat meer moeite om eruit te komen. Dat was voldoende om te besluiten om de pick-up ook bij de tennisbaan neer te zetten en de tocht naar de Seru Kabes te voet te ondernemen.
Blijkbaar starten meer mensen de wandeling vanaf de tennisbaan, want we konden een keurig pad volgen tot vrij dicht bij de berg. De weg was erg drassig en stond regelmatig helemaal onder water, maar dat deerde ons niet (meer).
De Seru Kabes is een heuvel van iets minder dan 50 meter hoogte. Het eerste stuk was erg eenvoudig. Maar het laatste stuk bleek vrij ontoegankelijk. Uiteindelijk hebben we aan de achterkant van de heuvel een beklimbare route gevonden. Onderweg kreeg François nog telefoon terwijl hij tegen de rotswand geplakt stond. Bereikbaarheid is een groot goed, maar komt wel eens op een ongelegen moment.
Op de top hadden we een mooi uitzicht op Koraal Tabak en het terrein van St. Catherina met daarop onder andere de windmolens. De natuur is nog vrij ongerept al staan er op Koraal Tabak overal meterhuisjes van Aqualectra als herinnering aan een mislukt verkavelingsplan.
Bovenop de Seru Kabes staat ook het driehoekspunt van het Kadaster met het nummer 25. Voor Fred en mij een belangrijke reden om deze top te beklimmen en de coördinaten van dit driehoekspunt op te nemen.
François en Fred ondernamen elk van beiden nog een poging, elk langs een andere route, om ook de andere kant van de top te bereiken. Fred liep daarbij vast op een ondoordringbare haag van cactussen. François bleek via wabis wel de andere (Oost) kant van de top te bereiken, maar ook daar bleek het vol met cactussen te staan, waardoor hij alleen maar via dezelfde route terug kon komen. Blijkbaar hadden we de enige geschikte weg naar de top gevonden en kwamen daarbij ook nog het punt uit, waarop het driehoekspunt staat. Ik zou wel eens willen weten hoe dergelijke driehoekspunten van zowel Kadaster als Werbata zijn aangelegd, want ze staan vaak op moeilijk bereikbare punten en daar moeten toch in het verleden cement en water naar boven zijn gebracht om het driehoekspunt op te richten.
Terug bij de auto besloten we er voor deze dag een punt achter te zetten. Op de terugweg naar huis hebben we nog even gecontroleerd of er een weg open is vanuit St. Catherina naar het landhuis en dat lijkt het geval te zijn.
De gereden (groen) en gelopen (rood) track
Zicht vanuit de laadbak op de ingang van de St Joris baai
Restanten van een steenbrekerij
Restanten van een steenbrekerij
De sporen van het vrijmaken van de auto van François
De wandeling was een vrij natte bedoening
maar het water maakt wel mooie patronen in de modder
Fred zoekt een route naar de top van de Seru Kabes
Langs deze kant is de beklimming niet te doen
Uitzicht van halverwege op de windmolens
François doet een poging, maar loopt vast
Fred zoekt een route om de hoek
François krijgt telefoon op een ongelegen moment
Plantjes vinden overal wel een plekje
Langs deze kant blijkt de top wel bereikbaar
Boven worden we getrakteerd op een mooi uitzicht
En daar staat ook kadaster driehoekspunt 25 naast een cactus
Fred neemt een GPS-peiling
François en Fred op de top
Veel cactussen op de top; blijken een ondoordringbare haag te vormen
Hoog en (nog/weer) droog; Fred heeft net een foto genomen
Naar beneden is ook niet altijd even gemakkelijk
De natuur maakt mooie kunstwerkjes
Het ritme van de cactus
Onder zwarte stekels, daarboven twee toppen met roodbruine stekels
Rotsmeertjes, niet meer dan enkele centimeters groot
