Curacao Pictures - Seru Grandi en Kadaster driehoekspunt 45

Gegevens: 12 augustus 2010

Op donderdag 12 augustus 2010 gingen François, Fred, Dirk, Eddy Baetens en ik op pad om de Seru Grandi te verkennen. Tijdens de rondrit vorige week hadden we gezien dat er een weg liep naar de voet van de berg, precies op de plek waar een grote rots oprijst. Dan rijst natuurlijk de vraag of daar nog iets te vinden is van indianen of mogelijk later, een uitkijkpost voor de kustbewaking. Verder ligt er een driehoekspunt van het Kadaster op deze berg; al met al genoeg reden om hem aan een nader onderzoek te onderwerpen.

SeruGrandi_SanJuan_20100812_006 Overigens is het voor ons een raadsel, waarom er een soort "parkeerplek" is aan de voet van de berg. Dat raadsel wordt later opgelost.
Maar het feit dat er een "parkeerplaats" is betekent nog niet dat er ook een pad is naar boven. Geen probleem, we zijn gewend om ons een weg te banen door de mondi. Hier staan overigens wel veel infrous (schijfcactussen), dus het is goed oppassen waar je loopt. En vanaf het begin besluit ik om mijn tuinhandschoenen aan te doen, want er staan ook veel wabis.
Allereerst zoeken we ons een weg naar de grote rots. Dat blijkt redelijk gemakkelijk te gaan. De rots zelf is echter niet beklimbaar, dus we kunnen niet zien of er hogerop nog nissen inzitten. Aan de voet van de rots vinden we in ieder geval niets dat wijst op gebruik door Indianen.

Vanaf dat punt zoeken we een weg naar boven. We moeten tussen grote rotsblokken door, waarbij we erg voorzichtig moeten zijn, want we moeten daarbij een dode tak passeren waar een druk bevolkt wespennest aan hangt. Dat gaat echter zonder problemen. Maar iets verderop besluiten we toch om te keren, want we horen er een toenemend geluid van bijen. Er is daar blijkbaar een nest en we zitten er niet op te wachten om aangevallen te worden. Uiteindelijk vinden we wel een beklimbare route naar boven. Die brengt ons op een plateau waar het wat gemakkelijker is om verder te lopen. Er staat ook een behoorlijke wind daarboven. Eerst nemen we een pauze en genieten we van de vergezichten.
Dat gemakkelijker verder lopen verandert al snel, want er blijken veel wabis te staan. Dat suggereert dat het plateau een keer is schoongemaakt. Op weg naar het driehoekspunt van het Kadaster lopen we boven uiteindelijk vast. We besluiten langs een lagere richel onze weg te vervolgen. Aan het eind is het een klein eindje klimmen om bij het driehoekspunt uit te komen. Vreemd genoeg staat dit niet op het hoogste punt van deze berg. Na er een GPS-meting genomen te hebben merken we dat vlak achter het driehoekspunt op de grond nog een cementen vlak is met daarop een koperen knikker. Blijkbaar een tweede meetpunt. En een klein eindje verder ligt nog een kadaster meetpunt, zoals we er al meer hebben gezien. Helaas kunnen we van dit punt geen nummer meer ontcijferen.

Na een korte rustpauze proberen we een weg te vinden naar beneden. Dat blijkt nergens te kunnen. Overal zeer steile wanden zonder goede aangrijpingspunten. We banen ons dus een weg langs de rand om uiteindelijk weer uit te komen op het punt, waar we naar boven zijn gegaan. Daar dalen we af en verzamelen weer bij de auto. Het is ons nu duidelijk waarom daar een parkeerplek is. Het is de enige plaats waar je de berg op en af kunt. Fred en ik nemen er nog een GPS-peiling om dit punt altijd terug te kunnen vinden.
We hebben geen sporen gevonden van bewoning door Indianen of gebruik als uitkijkpost voor de kustbewaking. Archeologisch dus geen interessante plek, maar kwa natuur zeer de moeite waard. En daar doen we het toch ook voor.
Onder de schrammen gaan we weer richting huis.