Op 4 en 11 mei wilden mijn duikbuddy Rob en ik gaan duiken bij Directeursbaai. Helaas was er op beide dagen geen bewaking en we hadden geen zin om onze auto's onbeheerd achter te laten tijdens de duik. We zijn daarom op beide dagen gaan duiken bij Marie Pampun. Behalve dat het daar erg gemakkelijk is om het water in en uit te gaan, is het ook altijd mooi duiken daar, of je nu ondiep blijft of juist diep gaat.
Op 4 mei doken we ons normale patroon behalve dat we iets eerder de diepte in gingen. Normaal doen we dat als we het kleine bootje zien liggen. Deze keer gingen we dus eerder van onze normale duikdiepte van 18 meter richting de 30 meter. Dan bereik je het wrak van een lange oplegger. Die ligt op 38 meter diepte. Vandaar zetten we onze duik voort, waarbij we steeds ondieper gaan. We hadden gezien dat er nog enkele wrakken voorbij het wrak van de oplegger lagen, dus op 11 mei besloten we specifiek deze wrakken te gaan bezoeken.
Op weg naar de Car Pile bleven we ondieper dan normaal, zodat we wat extra bodemtijd op diepte zouden hebben. Toen we de lokatie van het wrak van de oplegger naderden zijn we verder van het rif gaan zwemmen in de richting van dat wrak en toen we het zagen liggen begonnen we een snelle afdaling. Ondertussen maakten we foto's van de oplegger en de wrakken erachter. Op die diepte is de bodemtijd zeer beperkt dus al snel moesten we weer ondieper gaan. Gedurende de opstijging toonden onze duikcomputers dat we voorbij de limiet waren van een no-decompressie duik. Dat betekent dat een directe opstijging naar het oppervlak niet meer mogelijk is en dat maakt een dergelijke duik aanzienlijk risicovoller. Daarom ook mijn advies aan iedereen om dergelijke duiken niet te maken, tenzij je weet wat je doet en bereid bent het extra risico te nemen. Als je de wrakken op die diepte wilt zien kun je de foto's bekijken. Er zijn twee mooie autowrakken voorbij de oplegger, maar ze zijn het extra risico niet waard.
We maakten een opstijging tot ongeveer 10 meter diepte en bleven daar totdat onze computers weer overschakelden naar no-decompressie duiken. Wel blijft de noodzaak bestaan van een verplichte decompressiestop, dus een directe opstijging is nog steeds niet toegestaan. We doken verder rond de 10 meter en kwamen daar nog een grote schildpad tegen, groter dan ik ooit op Curaçao heb gezien. Helaas was hij te ver weg voor een foto en ging hij bovendien naar boven om een luchtje te scheppen.
Toen we weer bij de baai aankwamen maakten we onze verplichte decompressiestop aangevuld met de normale safetystop voordat we de baai indraaiden om boven water te komen. Boven water komen maakte feitelijk weinig verschil met onder water, want het regende hard toen we boven kwamen.
