Begin deze week (14 en 15 oktober) had Curaçao vrij onverwachts behoorlijk te leiden onder de effecten van de toen nog Tropische Storm Omar. Als een tropische depressie lag hij al een tijd midden in het Caribisch gebied, maar in de loop van de dinsdag gebeurden er twee dingen, de tropische depressie ontwikkelde zich tot een storm en hij kwam tegelijkertijd dichter naar Curaçao. Vanuit mijn raam op kantoor zag ik in de ochtend een drietal bomen omwaaien, twee grote bomen aan de overkant in één tuin en 1 kleinere op het terrein van Fatum. Het slechte weer hield de rest van de dinsdag en een groot deel van de woensdag aan. In totaal zijn er door de storm ruim 100 bomen omgewaaid en van zestig huizen zijn de daken geheel of gedeeltelijk weggewaaid.
Als gevolg van de wind ging ook de zee flink te keer. Zware golven beukten op de zuidelijke stranden. Veel stranden liepen dan ook behoorlijke schade op. Pieren werden weggeslagen en strandmeubilair werd ofwel verwoest of verdween in zee. Ook veel vissersboten werden beschadigd of zonken omdat de eigenaren de boten niet tijdig hadden binnengehaald. De waarschuwing voor de storm kwam erg laat en bovendien was de ernst van de storm niet erg duidelijk.
In het weekend was alles zodanig rustig dat er weer gedoken kon worden. Rob en ik zijn de schade gaan opnemen bij Baya. Eerst boven water. Voor de duikshop Downtown Diving bleek de storm desastreus geweest te zijn. De zijwand was uit het hoofdgebouw geslagen, waardoor er ook binnen veel schade was. Buiten was niets meer over van de vlonder en het daarop staande terras met afdak. Op het strand is geen korrel zand meer te vinden. Daarvoor in de plaats ligt het vol met keien. Alle strandstoelen het het strandhutje zijn er niet meer. De eigenaar was druk aan het werk met herstellingen, dus die geeft de moed nog niet op.
In het water is het nog vrij mistig door de hoeveelheid fijn zand, die in het water drijft. Vlak langs de kust liggen er alleen nog keien, maar een klein eindje verder ligt het zand. Binnen de baai staat het koraal er nog, maar sommige formaties liggen op hun kant. Dieper ligt het rif over de volle lengte van de baai tot ons keerpunt bij de tweede steile wand onder het zand tot minimaal een diepte van 30 meter. Op sommige plaatsen lijkt het alsof er een rivier van zand naar beneden is gestroomd.
Op de terugweg zijn we rond 8 - 10 meter diepte gebleven. Daar stond vroeger een weelde van zacht koraal. Nu ligt er op sommige plaatsen een veld van resten van klein koraal. Het zachte koraal dat er nog staat ziet er niet zo goed uit. Maar het is verbazingwekkend dat het is blijven staan onder al dat geweld.
De Tugboat ligt erg ondiep, dus die heeft flinke klappen gehad. Op het eerste gezicht valt het nogal mee, totdat je dichterbij komt. Aan stuurboordzijde lijkt het alsof de zijkant gezandstraald is. Dat is goed te zien op de foto hierboven. De eerste foto is de Tugboat zoals die was vóór de storm. De tweede foto toont een detail van de opbouw aan dezelfde kant als de eerste foto. Zowel aan de zijkant als aan de voorkant van de opbouw is veel materiaal verloren gegaan. Van de huidplaten van het ruim zijn ook delen afgestraald, waardoor verse roest zichtbaar is. De stuurhut zelf is niet verder beschadigd. 
Aan bakboordzijde is de schade groot. Er is een groot deel van de zijwand en een deel van de achterwand van de opbouw verdwenen. Daardoor kun je goed in de boot kijken. De schade is goed te zien op bovenstaande foto's. De eerste foto is weer van vóór de storm. De tweede foto is van na de storm en toont de zijwand en achterwand van de opbouw ook aan bakboordzijde maar nu van achteren gezien. Duidelijk is te zien dat een groot deel van de wand is verdwenen.
En, hoewel ik het niet met zekerheid kan zeggen, volgens mij zijn er ook delen van het roer verloren gegaan. Dat ziet er nu heel rafelig uit.
Onder de pier valt de schade nogal mee. Er zijn we was sponzen verdwenen van de palen, maar er zijn er ook veel blijven zitten. Veel van het strandmeubilair van Downtown Diving ligt onder de pier.
Kortom een trieste duik. Veel schade. Veroorzaakt door de natuur, daarbij geholpen door de mens, die stranden heeft aangelegd of opgehoogd met zand. Zand dat de natuur nu teruggenomen heeft en verspreid over het koraal. Zo zien we de relativitieit van al ons handelen. We maken ons terecht heel erg druk over de aantasting van de natuur en het bouwen langs de kust, omdat dit schade toebrengt aan die natuur en het kwetsbare koraal. Deze week hebben we weer eens mogen ervaren dat de natuur datzelfde doet en dan nog op veel grotere schaal. Het zal bovendien niet de eerste keer zijn dat dit is gebeurd en dat betekent dat de natuur zich ook herstelt van dergelijke rampen. Het kost tijd en op onze menselijke tijdschaal veel tijd, maar op de tijdschaal van natuurlijke ontwikkelingen is dit een nauwelijks meetbare periode. Niet dat we moeten stoppen met de strijd tegen onze vervuiling en aantasting van die natuur, maar een natuurramp als die van deze week op Curaçao - en laten we wel wezen, dit was een kleine storm - is wel een goed moment om alles weer eens in het juiste perspectief te zien. We zijn maar gasten op deze aarde. Gasten, die in goede harmonie horen te leven met hetgeen er is, maar tevens gasten, die niet de illusie moeten hebben dat ze de natuur kunnen beheersen.
Meer foto's van deze duik zijn hieronder te vinden:
