De windstilte blijft aanhouden en dus blijven ook de omstandigheden goed om aan de Noordkant te duiken. Karel had dit weekend dan ook weer twee Noordkant-duiken georganiseerd. Op zaterdag naar Boca Tabla en op zondag naar Houtjesbaai. De duik op zaterdag heb ik niet meegemaakt en ik blijk weinig gemist te hebben. Naast een moeilijke in- en uitgang is er ook nog niet veel te zien onder water. De duik naar Houtjesbaai heb ik wel meegedaan.
De afspraak was om half tien op de duikschool van Trunkdivers. Daar bleek dat we voor deze duik met z'n vieren waren, Jaap, Alex, Karel en ik. Met drie auto's ging het vervolgens richting de vlakte van San Pedro. Na betaling van Nafl 5,- per auto mochten we daar door de slagboom en vervolgens was het nog maar een korte rit naar de Houtjesbaai. Het is een brede baai en de naam is afkomstig van het feit dat er regelmatig hout aanspoelt. Waarschijnlijk door verschil in gewicht wordt het hout gescheiden van het plastic; het merendeel van het hout spoelt aan in deze baai en het plastic in Plasticbaai (Ascension).
Hier kun je het water in door de baai. Er is geen noodzaak om van de rotsen te springen. Wel is het zo dat de doorgang vol geulen zit, zodat je goed moet opletten waar je stapt. Daarom is deze baai ook al snel niet meer te duiken als het water iets ruwer is. Dat was nu niet het geval.
Karel en ik gingen er als eerste in. Dat ging verbazingwekkend gemakkelijk; voorwaarde is wel dat je elkaar goed vast hebt, dat je je steeds goed schrap zet voor de golven en dat je wacht tot het witte schuim weer weg is, zodat je de greppels kunt zien en vermijden. Na ons kwamen ook Alex en Jaap gemakkelijk door de branding.
Onder water was het het bekende patroon van de Noordkant. Eerst een lange geleidelijk aflopende vlakte met wier. Dicht bij de kust is hier niet zoveel wier, maar wel veel zee-egels/-appels. Verderop verandert dat en wordt het beeld hetzelfde kwa wier als op de andere plekken. Groot verschil op deze plek is dat er weinig koraal is en ook opvallend weinig vissen tijdens deze duik. We zijn naar rechts gegaan vanwege de stroming. We kwamen nog een grote groene murene tegen en een grote Barracuda. Na enige tijd hebben een draai gemaakt naar de zandplaat in de diepte (voorbij 30 meter). Daar troffen we een Pijlstaartrog aan. Na het maken van de foto van de rog had ik nog maar 2 minuten bodemtijd, dus het werd hoog tijd om weer hoger te gaan zwemmen.
De terugweg ging snel vanwege de stroming. Na 8 minuten waren we alweer een markant herkenningspunt gepasseerd en gingen we richting de kust. We hebben nog een mooie Sargassum Triggerfish gezien. Die zie je eigenlijk alleen maar aan de Noordkant net als de Black Durgons
Terug bij de kust moesten we uiteraard weer het water uit. Karel en ik voorop. Toen we op het punt waren, waar we onze vinnen konden uitdoen, kregen we nog even een golf over ons heen. Die sleepte me een stukje verder richting de kust, waar ik mijn tweede vin ook kon uitdoen. Karel en ik hadden elkaar vanaf dat punt stevig vast aan elkaars vest en liepen zo richting de kust. Eigenlijk ging dat verder zonder grote problemen. We hebben een tweetal golven over ons heen gekregen, waar we in moesten duiken om overeind te blijven, maar dat lukte goed. Eenmaal bij de wand/rots konden we ons vasthouden. Nadat Karel me zijn vinnen had gegeven is hij teruggegaan om eerst Jaap en daarna Alex te helpen. Die waren beiden onderuit gegaan in enkele grote golven. Maar ook zij bereikten uiteindelijk de kant zonder veel schade. Alex had wat schrammen en Jaap had een stekel van een zee-egel door zijn handschoen heen gekregen door de nagel van een vinger heen. Geen van de wondjes moest verder behandeld worden. Een beetje bloed is intussen traditioneel geworden tijdens onze Noordkant-duiken.
Nadat we uit het water waren verslechterde het weer en verschenen ook witte koppen op de golven. De golven bij het strand werden ook hoger. Het was dus goed dat we er op tijd uit waren.
Een geslaagde duik. De plek is niet echt bijzonder om te zien onder water en haalt het zeker niet bij Boca Patrick.
