Vorige week hadden Alex en ik ook al een poging ondernomen om bij Jan Thiel Lighthouse te gaan duiken. Vanwege de ontwikkeling van het gebied is de plek moeilijker te bereiken, maar het is nog steeds doenbaar. Er loopt een diepe rooi (afwateringskanaal) tussen de weg en de duikstek en daar kom je met je duikspullen niet doorheen. De beste aanpak lijkt dan ook om door te rijden tot het einde van die rooi, daar de auto te parkeren, de duikspulletjes aan te doen en dan met volle bepakking de afdaling te maken naar de kust. Dat is nog niet zo eenvoudig vanwege losliggende stenen. Beneden aangekomen is er een smalle kom in de kust waar je het water in lijkt te kunnen lopen en waar je er ook weer uit moet kunnen komen.
Vorige week was er helaas een hoosbui, waarbij gedurende een half uur een geweldige hoeveelheid water uit de lucht kwam vallen. De aangelegde afwatering is daarop berekend, maar het betekent wel dat alle vuil langs de rooi naar beneden stroomt, precies naar de plek waar we het water in zouden moeten gaan. En dat vuil verspreidt zich vervolgens over een groot oppervlak, waardoor niet meer aan duiken gedacht hoefde te worden. Alex en ik zijn vorige week dan maar naar Baya gegaan, want het vuil strekte zich langs de hele kust uit tot in de baai van Jan Thiel.
Vandaag hebben Rob en ik een nieuwe poging ondernomen. Eerst zijn we de boel gaan verkennen en daarbij viel al op dat er behoorlijk wat golven waren. Dat is het nadeel van deze plek, want de golven worden versterkt vanwege de trechtervorm van de inham. Toch leek het wel doenbaar, dus we hebben onze spulletjes aangedaan en zijn weer naar beneden gegaan. Daar gingen we het water in, maar al snel bleek dat erin gaan nog wel zou gaan, maar dat het waarschijnlijk moeilijk zou worden om weer heelhuids het water uit te komen. We hebben dus besloten om de duik niet uit te voeren. Better safe than sorry.
Vervolgens zijn we naar Baya gegaan, waar we een rustige duik hebben gemaakt. We waren behoorlijk uitgeput en warm van de klim terug naar de auto bij het Lighthouse. Er lag een boot met duikers bij de Tugboat, dus die hebben we maar links laten liggen. We zijn langs het rif gegaan op een diepte van ongeveer 20 meter, langs de eerste steile wand tot voorbij de tweede steile wand en daar zijn we naar de bovenkant van het rif gegaan voor de terugweg. Dat gedeelte heb ik eigenlijk nooit goed bekeken, maar het is erg mooi. We troffen er o.a. een Hogfish aan, die rustig bleef zitten voor de foto.
Ter hoogte van de baai bleken we al ca 60 minuten onder water te zijn, dus we hebben ook de pier maar gelaten voor wat het was en zijn richting de baai gegaan. Daar troffen we tijdens de veiligheidsstop een school squids aan. Zowel zij als wij waren nieuwsgierig, dus we hadden meer dan voldoende gelegenheid om foto's te maken. Bovendien zag ik een paring, waarbij twee squids de achterlichamen kort op elkaar brachten en waarbij de onderste squid dramatisch van kleur veranderde. Het gebeurde zo snel dat ik dat moment niet op de foto heb kunnen zetten, maar wel beide squids enkele seconden later. Het kleurverschil is nog goed te zien.
Na 75 minuten stonden we weer op kant; allebei met een behoorlijke lading foto's om te bewerken. Mijn foto's van deze duik staan hieronder. Een beter bewijs dat je nooit uitgekeken raakt onder water is er niet. We hebben elk vele honderden duiken gemaakt en elke duik blijft interessant.
