Op donderdag 7 augustus gingen de Speurneuzen nogmaals naar het Christoffelpark. We hadden een wandeling gepland vanaf de Seru Gracia naar de ingang van het park. Dankzij de hulp van het management van het Christoffelpark, die een van de rangers vrijmaakte om ons af te zetten op de Seru Gracia, konden we onze auto's achterlaten op de parkeerplaats van het park. Voor de zekerheid zette François zijn eigen auto in het park op de parkeerplaats aan de voet van de Christoffelberg. Op deze manier zouden we de keus hebben om het laatste stuk van de route per auto af te leggen of te voet.
We daalden om half negen af van de top van de Seru Gracia in de richting van de eerste rooi. Maar al snel kwamen we tot stilstand, omdat we de eerste bloeiende Banana shimaron, de paarse orchidee, tegenkwamen. Deze orchideeën zien er een beetje uit als een dikke banaan en ze ontwikkelen een lange bloeistengel met paarse bloemen aan het eind. En een lange bloeistengel betekent inderdaad lang! Carel vond er een die dicht tegen de 2 meter kwam. We vonden veel bloeiende orchideeën gedurende het eerste deel van onze afdaling, maar vreemd genoeg kwamen we geen enkele bloeiende meer tegen toen we wat lager kwamen.
Hetty en ik liepen achteraan en daarvoor werden we op een gegeven moment beloond. Achter ons dook een hert op. Het bleef enige tijd staan en daarna ging het weer verder. Altijd een bijzondere ontmoeting.
De begroeiing in de rooi was af en toe zeer dicht. In dat geval hadden we twee opties: ofwel proberen toch in de rooi door te gaan, ofwel de zijkanten van de rooi proberen. Soms was die tweede optie er niet, omdat ook de zijkanten dicht begroeid waren. Gelukkig kwamen we vrijwel geen Wabi's tegen in de rooi, maar helaas waren er wel andere planten met stekels, die onze voortgang belemmerden.
Op één plaats konden we niet verder door de rooi, omdat die ineens enkele meters steil naar beneden liep over grote rotsblokken. De meesten in de groep kozen ervoor om aan de linkerkant van de rooi verder te gaan. Daar stak ook een gigantisch rotsblok een heel eind omhoog en uiteraard kon Fred zich niet bedwingen en klom daarop. Ik ging verder aan de rechterkant van de rooi en kon daar vrij snel achter het steile gedeelte weer in de rooi komen. Dat steile deel zal ongetwijfeld een indrukwekkende waterval opleveren in de regentijd als het een tijdlang geregend heeft.
Op dat moment was het al 12 uur geworden en we hadden pas 1 kilometer afgelegd van de in totaal 4,7 km's. De volgende kilometer door de rooi tot aan de parkeerplaats aan de voet van de Christoffelberg kostte ons nog een uur. Op dat deel van de route kwamen we onder een houten brug door en vonden we een zoetwaterbron in de rooi.
Op de parkeerplaats besloten François, Eddy en Carel om het laatste deel van de route (nog ruim de helft) met de door François met een vooruitziende blik daar geparkeerde auto. Hetty, Fred en ik gingen verder te voet. Dat deden we gedeeltelijk door de rooi en gedeeltelijk over een pad, daartoe ook gedwongen door de dichte vegetatie in de rooi en onze inmiddels sterk geslonken watervoorraad. Onderweg vonden we de bron, die op de Werbatakaart is aangegeven als een brakwaterbron. Proeven van het water leerde ons dat het water op dit moment zoet is. Kort daarna kwamen we in de Rooi Beru en daarvandaan was het lopen uiterst eenvoudig, omdat die rooi voor een gedeelte als pad dient van het landhuis naar de Christoffelberg. Geen dichte begroeiing meer, maar een gemakkelijk beloopbaar pad door deze rooi. Al met al kostte de tweede helft van de route ons slechts 1 uur, waar we over de eerste helft 4,5 uur hadden gedaan. We kwamen bij het landhuis Savonet aan tegen 2 uur. 's middags.
Een lange en vermoeiende wandeling door de prachtige natuur van het Christoffel park. Wat opvallend is, is dat we onderweg geen afval tegenkwamen, noch uit de historische tijd (dan noemen we het artefacten), noch uit de tegenwoordige tijd (dan noemen we het afval).
Er kunnen geen rechten worden ontleend aan dit verslag.
In blauw onze track van de Seru Gracia (linksonder) naar Savonet
Hetty begint aan de afdaling van de Seru Gracia
De meeste bomen in dit gebied hebben mos aan de takken hangen
De mooie bloem in het hart van de Teku (Grondbromelia)
Opgerolde bladeren zijn een verdegingsmechanisme tegen de droogte
Knip formatie ingesloten in beton
Een afgeworpen gewei van een witstaarthert (Biná)
De paarse orchidee staat in bloei
Bloeistengel van de paarse orchidee
Bloem van de paarse orchidee
Een nog jonge paarse orchidee
Eerste pauze in de dichte vegetatie
Vrucht en bladeren van de Kedebèshi (Capparis linearis)
Vrucht van de Kedebèshi
We lopen door de rooi, maar zijn nog lang niet op het laagste punt
Daar gaan we weer de begroeiing in
Langs onze route een mooie natuur
Op sommige plekken is de afdaling nogal steil
Vreemde ringen als van een boom in deze steen
Mooi voorbeeld van de Knip formation
Twee soorten orchideeën op een rots omringd door mos
Een veld Teku in de rooi
Deze donkere lijn in de steen is waarschijnlijk ontstaan als gevolg van druk
Een grote Palu di Sia naast de rooi
Een heel dichte begroeiing in de rooi maakt de voortgang gering ...
... een vermoeiend
Makurá, zeer giftig, maar wel mooi
Diverse tinten groen op de helling van de rooi
Niet de Christoffelberg, maar wel een erg grote rots naast de rooi
Tegenover die grote rots ligt een andere in de rooi
Deze steile rotsformatie in de rooi zal zorgen voor een mooie waterval
Dit is wel de Christoffelberg
Een zoetwaterbron in de rooi
Een felgroene jonge leguaan
Nog een zoetwaterbron in de rooi; deze wordt geacht brak te zijn
Resten van de oude dam in de Roi Beru
