Met zoveel bergen in het Christoffelpark, de Christoffelberg de meest indrukwekkende met 372 meter hoogte volgens Werbata , moet er ook een systeem zijn van kanalen om het vele regenwater af te voeren dat van de bergen afloopt in de regenperiode. Zo'n waterafvoer wordt roi genoemd in het Papiamentu, in het Nederlands rooi.
Deze keer besloten de speurneuzen door een aantal van deze rooien te lopen vanaf de grens van de voormalige plantages Knip en Savonet tot het landhuis Savonet, de ingang van het Christoffelpark. We konden dit doen dankzij de hulp van een parkranger, die ons afzette op een kleine parkeerplaats tussen de Seru Mangel en de Seru Bosman.
Daar begonnen we onze wandeling om 8:15 in de ochtend. Eerst bergaf de vallei in totdat we de eerste rooi bereikte. We waren daar al eerder geweest toen we op zoek waren naar de restanten van een gebouw, dat was aangegeven op de Werbata kaart.
Vanaf dat punt wilden we door de rooi wandelen tot aan de parkingang, een afstand van ongeveer 4 kilometer. We deden er uiteindelijk 5 uren over om die afstand af te leggen. Het was soms gemakkelijk, maar meestal moeilijk; vaak moesten we de rooi verlaten om iets hoger op de helling een doorgang te vinden als de rooi zelf ondoordringbaar was vanwege de Wabi's. Langs de route zagen we indrukwekkende en waarschijnlijk vrij oude Brasia's. Maar we kwamen ook veel lianen van de Palu di lechi tegen. Of die nu dun of dik zijn, ze zijn moeilijk stuk te trekken en ze hebben de gewoonte om je voeten vast te pakken als je loopt. Ze vormen een bedreiging voor de andere planten, omdat ze die overwoekeren en verstikken.
We zagen ook diverse groepen Aloe's, sommige roodachtig vanwege gebrek aan water, maar de meeste gezond groen. En we zagen de gebruikelijk Bromelia's op de grond en de erop lijkende Tilandsia's in de bomen. Maar vanwege de droogte zagen we ook veel dode leguanen. We zijn gestopt met tellen bij 10. Ik zag er één, die nog leefde, maar nog nauwelijks. Normaal gesproken vluchten ze weg als je dichterbij komt, maar deze bleef voor dood liggen.
Na een tijd kruisten we de parkweg en relatief snel daarna bereikten we een pad, aangelegd in de rooi, waardoor het wandelen aanzienlijk gemakkelijker werd. Aan onze rechterhand zagen we een ander pad. Dat wordt gebruikt door degenen, die liever wandelen vanaf de ingang van het park naar de parkeerplaats aan de voet van de Christoffelberg.
Het laatste deel van de rooien, waar we doorheen liepen heeft de naam Roi Beru. Daar vonden we de restanten van een oude dam, die in de rooi is gebouwd. De meesten van ons waren inmiddels behoorlijk moe door de inspannende wandeling. Tegen half twee bereikten we de parkingang.
Er kunnen geen rechten worden ontleend aan dit verslag.
In blauw onze tocht vanaf Seru Manuel naar het landhuis Savonet
Uitzicht vanaf de weg tussen Seru Mangel en Seru Bosman over de rooien
Carel is al begonnen aand e afdaling. Eddy en François wachten nog even
Mos op een kleine Brasia
Een jonge Kadushi di pushi
Eddy neemt een pauze in de eerste rooi
Een van de vele grote Brasia's, die we onderweg tegenkwamen
Deel van een 'chapi'
Blijkbaar was een zeer dorstig iemand hier vóór ons
De vrucht van de Kalebas groeit direct aan de stam
Geen gele verf van Uniek Curaçao, maar natuurlijk geel mos op een stuk hout
Carel en Dirk in een ander deel van de rooi
De structuur van de binnenkant van een Infrou cactus schijf
Een jeneverkruik; wij drinken water, maar vroeger was dat blijkbaar anders
Bloem van de schijfcactus / Infrou
Een kleine groep Bromelia's
Nog een indrukwekkende Brasia
Dit lijkt versteend hout, maar is waarschijnlijk gewoon een stuk rots
Twee zwammen op een stam
Deze leguaan is erg moe en beweegt nog nauwelijks
De schedel van een hert
Hier is de rooi al breder en een stuk toegankelijker
Een Tilandsia in een boom
Nog een schedel, nu van een bok
Palu di lechi
Roi Beru, een grote rooi
In de regentijd zal hier een waterval zijn
Het pad naar de Christoffelberg
Een dam in de Roi Beru
Roi Beru met rechts een deel van de oude dam
Mooie structuren in de rotswand
