Seru Palibandera betekent berg van de vlaggemast. Was er werkelijk een vlaggemast boven op deze berg en kreeg deze berg daarom deze naam? Interesant genoeg om dit eens uit te zoeken. Dus ontmoetten de Archeologische Speurneuzen elkaar op donderdag 6 maart bij de ingang van het Christoffelpark. Daarvandaan reden we naar een parkeerplaats aan de voet van deze berg. Maar, voordat we aan onze tocht begonnen, gingen we eerst kijken naar een groot veld rotsblokken. Blijkbaar waren de slaven ervan overtuigd, dat als ze hier voldoende rotsblokken brachten en als ze geen zout aten, dat ze dan werden teruggebracht naar Afrika. Of er waarheid in dit verhaal zit, dat weet ik niet, waarschijnlijk niet. Maar waar of niet, wij hadden een speciale ervaring hier.
Terwijl we aan het rondkijken waren op het veld stenen, hoorden we geritsel in de struiken aan de rand. Dat bleek een hert te zijn, dat aan het eten was van de Bromelia's op de grond. Met slechts een paar meter tussen ons en het hert en met een hert dat zich niets van ons aantrok, stonden we zo enkele minuten tegenover elkaar. Het hert totaal onverstoord door onze aanwezigheid, wel af en toe opkijkend of we er nog waren, bleef rustig dooreten. Een unieke ervaring. Uiteindelijk ging het hert weg, ze bleef nog even staan op enige afstand om een laatste blik op ons te werpen en verdween dan voorgoed.
Na deze prachtige ontmoeting begonnen we aan onze tocht. Omdat de helling van de Seru Palibandera erg steil was besloten we te gaan naar de pas tussen deze heuvel en de Christoffelberg. Het eerste stuk was niet gemakkelijk, maar verder op de helling werd de vegetatie wat opener.
Halverwege de helling werden we ineens aangevallen door bijen. We zetten het allemaal op een lopen totdat we een veiliger plek bereikten. Daar pakten we de Baygon spuitbussen uit de rugzakken en spoten om ons heen om de resterende bijen weg te houden. Carel, Fred en ik gingen vervolgens terug om te kijken waar het nest was. Dat bleek geen nest te zijn, maar een zwerm bijen. Een zwerm bijen ontstaat als gevolg van overbevolking in een nest. Dan wordt een nieuwe koningin gekweekt en daarna verlaat een deel van het nest met de koningin het nest op zoek naar een andere nestplaats. Wij hadden de pech dat we ze tegenkwamen op hun zwerftocht. Maar op enkele steken na liep het verder goed af.
Nadat we de pas bereikten namen we een eerste rustpauze. Uitgerust trokken we daarna verder vanaf de pas over de bergrug naast en soms bovenop een stapelmuur. De top van de Seru Palibandera is 250 meter hoog, dus al snel hadden we een mooi uitzicht op een andere top, die we niet zo lang geleden hadden bereikt, de Seru Tinta.
Op de top namen we een lange rustpauze. François, Fred en ik gingen op zoek naar restanten van een eventuele vlaggemast. Maar we vonden niets.
Het uitzicht vanaf de top op de Christoffelberg en de Seru Gracia was erg mooi. Bovendien lijkt het heel interessant om vanaf deze kant de Christoffelberg eens te beklimmen. Fred heeft dit blijkbaar lang geleden al eens gedaan, maar verder niemand van de groep. Dus misschien iets voor een toekomstige expeditie.
De wind op de top was erg sterk. Toen ik bovenop een rots ging staan om echt op het hoogste punt te staan, moest ik flink tegen de wind leunen om een beetje recht te blijven staan. Toen François en Fred foto's hiervan hadden gemaakt, ging ik dan ook snel weer naar beneden.
We wandelden over de bergrug naar een punt waar de afdaling langs de steile helling acceptabel leek. Die afdaling was niet altijd gemakkelijk vanwege losliggende stenen, maar er stonden voldoende boompjes langs de route om te voorkomen dat we vielen. We bereikten allemaal veilig de zandweg. Daarvandaan was het nog maar een korte wandeling tot waar we de auto's geparkeerd hadden.
Er kunnen geen rechten worden ontleend aan dit verslag.
In blauw onze gelopen route
De parkeerplaats met links de Seru Palibandera en rechts de Christoffelberg
Groot veld met rostblokken
Carel lijkt vandaag wat korter dan normaal
Dit hert keek naar ons en ging vervolgens onverstoorbaar door met eten van Bromelia's
We beginnen aan onze tocht naar de top
Een Brasia
Een Palu di Sia met op de achtergrond ons doel
Mooi geel korstmos op de rotsen
De druiven van de Druifi shimaron of Kamalia
Het lijkt erop dat iemand de bladeren heeft gegeten in plaats van de vruchten
De fraaie stam van een Wayaká
Zicht vanaf de pas tussen de Christoffelberg en de Seru Palibandera on the Seru Tinta
De Christoffelberg
Een stapelmuur, die op geen enkele kaart staat
Eentje moet altijd weer opvallen
Tijd voor een pauze op de pas
Dirk lost een probleem met zijn schoen op
Christoffelberg vanaf de top van de Seru Palibandera
de Christoffelberg, Piedra Mulina en de Seru Gracia
Nogmaals de Seru Gracia
Mooi voorbeeld van het gelaagde afzettingsgesteente
Nog een voorbeeld van afzettingsgesteente
Op de top van de heuvel, leunend tegen de wind; foto gemaakt door Fred
Dit doet me altijd denken aan de sacred tree in Avatar
Wandelen over de bergrug; foto gemaakt door Fred
Bloem van de schijfcactus / Infrou
De bijen vinden dit spul heerlij
Het grotere broertje van de Infrou, de Tuna
Ook hier zitten bijen in de bloemen
Een Tilandsia vastgeklemd aan een boom
Pauze op de top van de Seru Palibandera
We liepen over de bergrug voordat we aan onze afdaling begonnen
Boomstam met korstmos
Mos en korstmos op de rotsen
En weer onze 'Aliens'; er waren er veel hier
Een mooie Brasia
De mooie gegroefde stam van een Brasia
Een rij van Palu di Sia met in de achtergrond een Indju
