Op donderdag 20 februari 2014 gingen we naar de Seru Tinta in het Christoffel park. Dat is een heuvel van 178 meter hoogte, die naast de Christoffelberg ligt. We hadden geen speciale reden om naar deze specifieke heuvel te gaan anders dan dat de meesten van ons er nog niet geweest waren. We hadden een speciale gast bij deze tocht in de persoon van Karel Aster.
We troffen elkaar om 8 uur 's morgens bij de ingang van het Christoffel park, waar we onze auto's parkeerden en met 2 auto's verder gingen.
We konden de auto's parkeren dichtbij de Seru Tinta. We hadden een relatief korte wandeling voor deze dag gepland, omdat enkelen van ons later op de dag mensen van het vliegveld moesten halen.
Vanaf de parkeerplaats hadden we een mooi uitzicht op de Christoffelberg. Van deze kant ziet hij er weer anders uit dan we gewend zijn. We konden ook het driehoekspunt op de top zien en de maan hing nog boven de berg.
Daarvandaan gingen we het struikgewas in. Om te beginnen hadden we een 'walk in the park'. Een tamelijk open begroeiing stond ons een behoorlijke voortgang toe. We bereikten de top van de Seru Tinta in minder dan een uur. De afgelegde afstand vanaf de parkeerplaats was 350 meter. Niet echt snel, maar beter dan we gewend zijn. Op de top namen we onze eerste rustpauze en genoten we van het uitzicht. We konden ons volgende doel, een subtop van de Seru TInta, al zien liggen.
Die subtop bereikten we in een half uur. De laatste paar meters waren best moeilijk, omdat er een veld Bromelia's rondom de top stond en omdat het laatste stuk vrij steil was. Maar we vonden een acceptabele route en bereikten veilig de top.
Het was inmiddels bijna tien uur, dus tijd voor onze traditionele pauze met appels. Er was niet veel plaats op de top, waardoor we in verschillende groepjes moesten zitten.
Vanaf waar we zaten konden we diverse Agaves zien; we wisten toen nog niet dat die onze belangrijkste vijand zouden zijn op de terugweg.
Na de pauze begonnen we aan de terugweg naar de auto's. En omdat we zelden dezelfde weg terug nemen, gingen we eerst een 25-tal meters naar beneden om vervolgens op die hoogte tegen de klok in rondom de berg te lopen. Dat was tenminste ons plan, maar de velden met Agaves maakten het moeilijk om dat te doen. Grote Agaves zijn moeilijk te passeren als ze dicht bij elkaar staan. We moesten dus regelmatig wat lager of hoger een route zoeken rondom deze stekelige planten. En, om het nog moeilijker te maken, kwamen we ook nog velden Bromelia's tegen. Een bijzonder vermoeidende ervaring, dus toen we de weg konden zien, besloot een deel van de groep direct door te steken naar de weg en verder over het asfalt te lopen. De echte doorzetters bleven in de mondi lopen parallel aan de weg op slechts enkele meters van die weg. En dat bleek dat de kortste route te zijn, want ze kwamen eerder bij de auto's aan dan degenen, die over de weg liepen.
We vonden geen artefacten langs onze route, dus blijkbaar liepen we over terrein waar nog maar weinig mensen vóór ons zijn geweest. We vonden enkele rotsen met sporen van koper en andere met sporen van ijzer. En tot onze verbazing vonden we niet alleen Knip formatie, maar ook Lava formatie op onze weg. Blijkbaar is het Knip gesteente (een latere afzettingslaag) door erosie op sommige plaatsen verdwenen, waardoor de onderliggende diabaas weer zichtbaar wordt.
Er kunnen geen rechten worden ontleend aan dit verslag.
In blauw onze wandeling over de Seru Tinta
De maan boven de Christoffel berg
Onze aliens zijn weer terug!! Het is nog steeds niet bekend wat dit is 
Korstmossen op de rotsen
Een veld Grondbromelia's
Overal mos; blijkbaar een vochtige omgeving
Mos hangend in de bomen
Tijd voor een eerste rustpauze
Een Totèki (hagedis) houdt ons in de gaten
Een interessant gevormde boom - de natuur doet wonderlijke dingen
De altijd indrukwekkende Brasia
Een Agave naast een veld Bromelia's
Zicht op een subtop van de Seru Tinta vanaf de werkelijke top
François komt onder het struikgewas vandaan
Een Brasia met meer mos dan bladeren
Een bos van Brasia's
Een Agave naast een gegroefde Brasia stam
De Dreifi shimaron vol met vruchten
Het bloeiende hart van een Bromelia
Op de subtop van de Seru Tinta is het tijd voor een volgende rustpauze
Er is niet veel plaats op deze top, dus we zitten in groepjes
Carel zit alleen en geniet van zijn appel
Close-up van een Agave blad - mooie patronen
En we gaan weer verder door de dichte vegetatie
Blijkbaar zit er ijzer in deze rotsen
Dit ziet er gevaarlijker uit dan het is
Dit was moeilijk - we moesten tussen deze agaves door
Een bloeiende Tilandsia
