Curacao Pictures - Seru Bomba Bua

Gegevens: 03 februari 2014

Op donderdag 30 januari 2014 gingen we weer naar het Christoffelpark. Maar deze keer gingen we naar het gedeelte ten Noorden van de Weg naar Westpunt en meer specifiek naar het gedeelte grenzend aan het Noordelijke deel van de voormalige plantage St. Hyronimus. We troffen elkaar om 8 uur 's morgens bij de ingang van het Christoffelpark en reden met twee auto's naar Serka Manuel. Daar parkeerden we de auto's en begonnen aan onze wandeltocht. Ons doel voor deze dag was het Werbata driehoekspunt, dat we hoopten te vinden op de top van de Seru Bomba Bua

Seru Bomba Bua 20140130 028 small Vanaf de geparkeerde auto's zagen we twee Warawaras op de top van Serka Manuel. Omdat we niet wisten of ze daar een nest hadden, dat ze zouden verdedigen, klommen we voorzichtig naar boven. Halverwege besloot ik om te draaien en een ander, lager pad te nemen. De rotsen waren te steil voor mijn gemoedsrust en er waren weinig steunpunten voor handen en voeten. Carel had een soortgelijk idee en samen liepen wij rondom de beide toppen. De anderen bereikten veilig de top en ook de tweede top. We troffen elkaar weer aan de voet van de tweede top. Daarvandaan liepen we in de richting van de Seru Bomba Bua. Halverwege naar de top van de Seru Bomba Bua (87 meter hoog) ligt een subtop van 76 meter hoogte. En uiteraard wilden we ook over die top gaan.

De begroeiing was extreem dicht en moeilijk. Niet dat er veel planten waren met stekels, maar er waren veel schijfcactussen op de grond en heel veel horizontale lianen van klimplanten, die onze voortgang behoorlijk hinderden. Dit is duidelijk een gebied van het park waar niemand komt. We hebben wat artefacten gevonden, maar die waren allemaal meer dan honderd jaar oud (kelderflessen en jeneverkruiken).

Vanaf de subtop van de Seru Bomba Bua hadden we een mooi uitzicht in alle richtingen. Terugkijkend konden we de twee steile toppen zien van Serka Manuel en in de andere richting zagen we ons doel, de top van de Seru Bomba Bua. We gunden onszelf een pauze om te genieten van onze traditionele appels voordat we weer verder gingen. Eerst bergaf, om de vallei tussen de twee toppen over te steken, en daarna weer bergop. Fred was de eerste, die de top bereikte, en hij vond dan ook als eerste het driehoekspunt. En, zoals we hoopten, was dit driehoekspunt volledig onverstoord. Het is een beetje verweerd, maar de naamplaat aan de zijkant ziet eruit alsof die net is gemaakt. Er is een goede kans dat wij de eersten zijn, die hier lopen sinds Werbata dit driehoekspunt heeft geplaatst en gebruikt om de eerste topografische kaart te maken van Curaçao in het eerste decenium van 1900.

Na een lange lunchpauze gingen we terug. Normaal proberen we een andere route te gebruiken dan op de heenweg, maar deze keer werden we vrijwel gedwongen door de dichte vegetatie om dezelfde route naar beneden te nemen. Beneden aangekomen konden we een andere route nemen door een rooi naar waar we de auto's geparkeerd hadden.

Het was een lange en vermoeiende tocht. Hoewel de afstand minder was dan 2 kilometers, deden we er bijna 6 uren over om die afstand af te leggen. Maar de vondst van een onverstoord Werbata driehoekspunt maakte deze tocht zeker de moeite waard.

Er kunnen geen rechten worden ontleend aan dit verslag.