Tijdens ons vorige bezoek aan het gebied van Zevenbergen in het Christoffelpark zijn we door een rooi naar Pos Kayuda gegaan en vandaar zijn we terug gelopen door Roi Sanchie. Tussen deze twee rooien ligt een naamloze rooi, die we op donderdag 9 januari 2014 gingen verkennen
We parkeerden onze auto's weer op de subtop van de Seru Gracia. Daarvandaan daalden we af in de rooi. Niet gemakkelijk, omdat de helling vrij steil was en de ondergrond niet erg stabiel. Bovendien had het geregend, waardoor de rotsen nogal glad waren.
Onze voortgang was traag, maar we kwamen uiteindelijk allemaal veilig in de rooi aan. De rooi zelf was voor het eerste deel anders dan we gewend waren. De bodem was breed en vlak en helemaal begroeid met grondbromelia's (Teku's). Tussen de bromelia's was een smalle strook onbegroeid, waar blijkbaar het water doorheen loopt na een stevige regenbui. Op dit moment is de rooi droog, hoewel het in de ochtend wel had geregend.
We vervolgden onze tocht door de rooi totdat we een punt bereikten waar een stapelmuur de rooi kruist. Daar hebben we een tijdje gepauzeerd.
Na dit punt werd de rooi meer zoals we dat van andere rooien gewend zijn. Nu was er een vrij smalle bodem met aan weerszijden hellingen. Er was weer genoeg te zien en te fotograferen. De natuur is zeer weelderig in deze periode van het jaar vanwege de regen. De rooi werd wel moeilijker toegankelijk. Er waren enkele punten waar watervallen zouden zijn als er water doorheen stroomt. Het passeren van die steile afdalingen was niet altijd even gemakkelijk omdat de rotsen erg glibberig waren.
Op de GPS was zichtbaar dat we inmiddels een punt hadden bereikt recht onder de top van de naamloze berg, die we wilden beklimmen om vervolgens over de bergrug terug te lopen. Zodra we een punt vonden, waar de vegetatie ons toestond om de helling te beklimmen gingen we dan ook naar boven. Dat klimmen ging vrij gemakkelijk omdat de vegetatie niet al te dicht was.
Op de top vonden we een stapelmuur. Daar hielden we onze lunchbreak. We wisten vooraf dat dit weer een extra lange tocht zou worden, dus we hadden allemaal brood, appels en extra water bij ons.
Na deze pauze liepen we in eerste instantie op en naast de stapelmuur, totdat we erachter kwamen dat deze stapelmuur ons terug zou brengen in de rooi. We verlieten de muur en bleven op de bergrug lopen. Na enige tijd vonden we een andere stapelmuur, waarop loodrecht nog een stapelmuur aansloot. Die laatste stapelmuur was niet echt zichtbaar, want hij was volledig bedekt met bromelia's. We staken de dwarsmuur over en liepen langs de loodrecht erop staande muur totdat we de zandweg bereikten. Daar namen we eerst een lange rustpauze, voordat we via de weg terugliepen naar de auto's. Aangezien die op een subtop van de Seru Gracia stonden, moesten we een behoorlijk eind bergop lopen. Moeizaam na de lange tocht, die we al achter de rug hadden.
We kwamen net op tiijd bij de auto's aan, want het begon behoorlijk te regenen. Daarmee kwamen we aan het einde van weer een bijzondere tocht door dit deel van het Christoffelpark. Een nationaal park waar we blij mee mogen zijn.
Er kunnen geen rechten ontleend worden aan dit verslag.