De Seru Maco was ons doel op donderdag 6 juni 2013. We hadden deze berg al diverse malen gezien tijdens onze voorgaande bezoeken aan de Seru Kabayé. Wat daarbij duidelijk opviel was het gebrek aan begroeiing op de Oostelijke berghelling. Ook Google Earth laat dit duidelijk zien. Dus wij besloten om poolshoogte gaan nemen.
We parkeerden onze auto's bij het landhuis Pannekoek. Daarvandaan liepen we, eerst over de asfaltweg en daarna over een zandweg, naar de voet van de berg. Aan de zijkant van de zandweg vonden we een oude waterbak. Waarschijnlijk daar geplaatst door de overheid, zodat de bevolking water kon tappen. Dergelijke waterbakken hadden een kraantje. Nu is van dat kraantje alleen nog een roestig stuk metalen buis te zien.
Na enige tijd op de zandweg gelopen te hebben, kwamen we aan bij een punt onder de top. Daar gingen we naar boven. Inderdaad was er niet zoveel begroeiing, dus voor ons was het een "walk in the park". Al snel bereikten we de top. Volgens Werbata is de top 112 meter hoog, maar onze GPS-en gaven enkele meters minder aan.
Op de top vonden we een Kadaster meetpunt, VH1284; dit had niet de karakteristieke vierkante vorm, maar was bolvormig. Het lijkt erop dat dit bolvormige punt later is geplaatst ter vervanging van het oude meetpunt. Daarvan vonden we nog een restant met daarop de letters KA van KAD.
Daarvandaan liepen we over de kam van de berg. We zagen op de helling meer begroeiing dan we ons herinnerden van eerdere bezoeken aan de Seru Kabayé, maar het bleef een "walk in the park". Er waren nauwelijkse struiken met doornen, afgezien van enkele Wabi's, en er waren ook maar weinig schijfcactussen en die konden eenvoudig vermeden worden.We vonden diverse "aliens" op één plek (zie foto in de fotosectie). We weten nog steeds niet wat dit is. We hebben ze tijdens diverse wandelingen gezien, maar niemand blijkt in staat om ze te identificeren. Vandaar dat we ze "aliens" noemen. Deze keer had ik hoop het raadsel op te kunnen lossen, omdat we er zoveel vonden, maar dat is niet gelukt. Ze zijn zeker geen restant van afgestorven bolcactussen. Daarvan hebben we er enkele uit elkaar gehaald om er zeker van te zijn.
Toen we het einde van de bergkam bereikten, gingen we naar beneden naar de zandweg. Vrijwel direct vonden we aan de Oostzijde van die zandweg de restanten van enkele huizen. Het grootste van die huizen bestaat uit een oud kunuku huis met daaraan vastgebouwd een recentere uitbreiding. Er stond ook nog een kleiner gebouw dat mogelijk diende als toilethuis. Voor dat kleinere gebouw lag het frame van een oude auto. Op de verroeste autodeur vonden we nog de letters "akery", dus mogelijk dat deze auto van een bakkerij was. Er was ook nog een ruïne van een veel ouder huisje; een berg donkere stenen en pleisterwerk is het enige dat nog over is van dit huisje.
Het grootste huis was erg interessant omdat de muren van het originele kunuku huis zijn afgebrokkeld, waardoor goed te zien is hoe die muur is opgebouwd.
Verderop langs de zandweg vonden we een ruïne, die we vanaf de bergkam hadden gezien. Het huis heeft een interessante vorm vanwege de traditionele schoorsteen. Nadere inspectie van de binnenzijde laat echter zien dat het huis niet zo oud is, misschien 50 jaar oud. Het is gebouwd in een traditionele stijl.
Na de wandeling gingen we voor een verjaardagslunch naar het restaurant van landhuis Dokterstuin. Dat is een traditie geworden. Als een van de leden van deze wandelgroep jarig is wordt dat gevierd met een (of meer) drankje(s) en een lunch. Deze keer werd de verjaardag van Michèle gevierd.
Er kunnen geen rechten worden ontleend aan dit verslag.
In blauw de gelopen track
Nu in 3D; rechts de Seru Kabayé, links de Seru Maco
Een mooi gerestaureerd kunuku huisje
In het kleinere huisje ernaast woont blijkbaar een heks
De overheids waterbak
Dit is alles wat is overgebleven van de kraan
Een hele mooie Brasía
De speurneuzen op de zandweg naar de Seru Maco
De top van de Seru Maco; hier gaan we naar boven
Een groep Drymaeus slakken op een Wayaká
De kleurrijke stam van deze boom
Nog een mooie boom; deze is gevormd door de wind
Het kadaster meetpunt VH1284
Het meetpunt van boven gezien
Een stukje van het originele meetpunt laat nog de letters KA van KAD zien
Michèle en Fred kijken uit over de vallei
Oranje mos op een rots
François en Eddy nemen ook even rust
Een van de vele "aliens" die we vonden
Boven op de bergrug staat een sterke wind
In de verte Christoffel berg
Een water tank; ernaast, net rechts van de oranje/witte paal een bijzondere windmolen
Er is inderdaad niet zoveel begroeiing op de bergkam en de Oostelijke helling
On top of (dit deel van) the world
Op pad over de bergkam
Het grootste oude huis dat we vonden
De uitbreiding van het originele kunuku huis
De muur van het originele kunuku huis brokkelt af
en laat daardoor goed zien hoe die is opgebouwd
Hier kun je goed zien dat de uitbreiding tegen de schuine muur van het kunuku huis is gebouwd
Het kleinere gebouw met ervoor het frame van een auto
De autodeur met de tekst (B)akery
De ruïne van het oudste huis. donkere stenen met pleisterwerk is alles wat over is
De tweede groep ruïnes
Een karakteristieke schoorsteen
maar de binnenkant laat zien dat die recenter is gebouwd dan het uiterlijk doet voorkomen
Een oud kunuku huis
Zicht op de Oostelijke helling van de Seru Maco
