We hebben al diverse tochten ondernomen in deze omgeving; de laatste keer gingen we naar de top van de Seru Kabayé, waar we een driehoekspunt van Kadaster aantroffen. Deze berg blijkt twee toppen te hebben; de tweede top is nauwelijks minder hoog dan de top, die we de vorige keer hebben beklommen. De naam Seru Kabayé suggereert dat het iets te doen heeft met een ruiter; hoewel het woord Kabayé niet bestaat in de lokale taal Papiamentu, klinkt het als iemand, die een paard (kabai) berijdt of heeft. We hoopten daarom een waarnemingspost van deze ruiter op deze tweede top te vinden. Aangezien we niet veel nodig hebben om een onderzoek te starten trokken we op Valentijnsdag weer naar de knoek van Ronnie Christina, waar we altijd onze auto's mogen parkeren als we in dit gebied zijn.
Daarvandaan wandelden we eerst over een zandpad. Naast dit pad ontdekten we een gebied dat zeer recent volledig is schoongemaakt met een bulldozer en waar nu een container op is geplaatst. Blijkbaar maakt iemand aanspraak op dit terrein en wil het nu gaan gebruiken.
Niet ver van dat punt verlieten we het zandpad en trokken we de heuvel op. De begroeiing was nogal dicht en bestond voornamelijk uit Palu di Lele, Wabi en Infrou (schijfcactus). Al deze planten hebben behoorlijke stekels en dat maakte het niet gemakkelijk om onze weg te vinden. Fred liep voorop en maaide met zijn stok de Infrous neer; dat is de beste manier om om te gaan met deze schijfcactussen als we er persé doorheen moeten. Palu di Lele en Wabi worden het beste aangevallen met de "Dirk schaar", een speciale snoeischaar, die Dirk geïntroduceerd heeft. Een andere optie is om onder deze bomen door te kruipen
Na enige tijd bereikten we een stapelmuur, waar we een rustpauze inlasten. Deze stapelmuur vormt de grens tussen de plantages van Pannekoek en Dokterstuin. Vanaf dat punt probeerden we de muur te volgen, maar de mondi was daarvoor toch te dicht. Rechts van de muur vonden we een beter begaanbare route en na korte tijd bereikten we de top. Vanaf de top hadden we een mooi uitzicht over de omgeving. In de verte konden we o.a. het landhuis Dokterstuin en de kerk van Barber onderscheiden.
Toen we enkele weken geleden de hoogste top van de Seru Kabayé hadden beklommen, hadden we een gemakkelijk pad vanaf die top naar beneden, naar het zandpad gevonden. We staken daarom de vallei tussen de twee toppen over en gingen de berg aan de andere kant weer op. Op die kant van de berg staan grote en fraaie exemplaren van de Witte Zadelboom en van de Brasilboom.
Op de top namen we nog een laatste rustpauze naast het driehoekspunt en daarna gingen we via het gemakkelijk begaanbare pad naaar beneden. Vanaf het punt waar we de zandweg bereikten was het nog maar 15 minuten tot aan de auto's.
Na deze wandeling hebben we de verjaardag van François gevierd met een lekkere maaltijd bij Dokterstuin.