Rondom Seroe Hoba 20141009 008 smallDe speurneuzen gingen nogmaals naar het Christoffelpark. Deze keer met een speciale gast in de persoon van Gisette Seferina, een entomologe. Ze had buisjes en potjes bij zich om insecten te verzamelen onderweg. Ook Eddy was er weer bij na zijn vakantie.
We hadden geen specifiek doel deze keer anders dan een wandeling door de mooie natuur van het park.

We verzamelden om 8 uur 's morgens op de parkeerplaats van het Christoffelpark. Daarvandaan reden we met twee auto's naar de kleine parkeerplaats dicht bij Pos Monton, een mooie inloopput. Op het laatste stuk van het pad naar de put waren we extra rustig, omdat we hoopten herten aan te treffen bij de put. Helaas waren die er niet. Wel waren er diverse watervogels en libellen. Ook waren enkele van de waterlelies al open. Deze put bevat het hele jaar door water.

Na rustig de tijd genomen te hebben om foto's te maken, gingen we verder naar de drie indigobakken, die we hier niet zo lang geleden hebben ontdekt. Deze indigobakken zijn gemaakt met de hier voorkomende stenen van de Knip Formatie en daardoor zien deze indigobakken er anders uit dan elders op het eiland. Wel de normale drie bakken, maar de fraai gelaagde structuur van de stenen is anders dan die van de kalkstenen, die normaal worden gebruikt bij de constructie. Fred merkte op basis van de restanten van de derde indigobak op dat het erop lijkt dat deze 180 graden gedraaid is ten opzichte van de andere twee bakken. Hoogstwaarschijnlijk is dat een gevolg van de structuur van de ondergrond. De grootste bak moet altijd op het hoogste punt liggen en dus heeft de helling van het terrein een invloed op de oriëntatie van de bakken.

Vanaf de indigobakken liepen we in Noordelijke richting door een grote rooi. Het grootste deel van deze rooi was niet overwoekerd door planten, dus we hadden een relatief gemakkelijke wandeling deze keer. Op sommige plaatsen was de rooi zo breed, dat we gemakkelijk naast elkaar konden lopen in plaats van achter elkaar.
Er waren diverse dammen in deze rooi; die waren niet zichtbaar op de Werbatakaart, dus blijkbaar zijn ze van na 1906. Wat ons opviel bij enkele van deze dammen is een soort druipsteen aan de achterkant van de dam. Blijkbaar druppelde het water over de dam en bevatte voldoende opgeloste kalk om dit af te zetten op de achterkant van de dam.

Vanaf een bepaald punt loopt deze rooi aan de binnenkant van het hek parallel aan de Weg naar Westpunt. Er zijn enkele duikers aangelegd om het water onder de weg door naar de andere kant te kunnen laten stromen.
We vervolgden onze wandeling in de rooi tot bij een stenen dam, die wel op de Werbatakaart is aangegeven. Blijkbaar is deze dam later gerenoveerd of versterkt, want er staat een vrij recente datum in het damhoofd: 7-12-66, 7 December 1966. Deze dam is doorgebroken en de de rooi, waarin deze dam ligt is diep uitgesleten; blijkbaar heeft het water hier met een grote kracht gestroomd.

Op dit punt hadden we een keuze te maken; ofwel proberen aan de andere kant van de weg te komen en daar naar de ingang van het park te lopen en dan met een van de daar geparkeerde auto's de auto's bij Pos Monton op te pikken, ofwel teruglopen naar de auto's bij Pos Monton. We besloten het laatste te doen. De begroeiing was wel een stuk dichter hier dan in de andere rooi, maar we waren toch in staat binnen een redelijke tijd de parkweg te bereiken. Daar bleven enkele van de speurneuzen achter om even uit te rusten, terwijl Carel, Fred en ik over de weg naar de geparkeerde auto's liepen.