Seru Shon Meester en Boka Wandomi

Gegevens

Na twee maanden, waarin ik niet gewandeld had om een blessure aan mijn voet de kans te geven te genezen, heb ik letterlijk de stoute schoenen weer aangetrokken. Samen met de overige Speurneuzen ben ik op 26 april 2012 naar het Shete Boka gebied gegaan. De aanleiding was een foto van de stenen trap bij Boka Wandomi, die ik zelf nog niet gezien had, en het feit dat er in het park een driehoekspunt ligt van zowel Werbata als Kadaster op de Seru Shon Meester.

Shete Boka 20120426 030 smallOm half negen troffen we elkaar op de parkeerplaats in het park. Het park is onder beheer van Carmabi. Er zijn wandelingen en autoroutes in uitgezet. Ook zijn er op diverse plaatsen houten platforms aangelegd om de bezoekers in de gelegenheid te stellen veilig het natuurgeweld in de baaien te bekijken.

Met de auto reden we tot aan de voet van de Seru Shon Meester. Dat is een lage heuvel van net geen 40 meter hoogte. Een vrijwel kale heuvelrug maar met aan de onderkant vrij dichte wabi's. Fred en Hetty trokken als eerste de mondi in. Zelf had ik een andere plek op het oog om het te proberen. Daar leek het minder dicht. Na enkele meters van dichte wabistruiken en Infrou cactussen werd het inderdaad opener en was de rest van de klim naar boven gemakkelijk. Fred en Hetty waren daar al eerder aangekomen, want ook hun route bleek gemakkelijker dan het in eerste instantie leek.
Vanaf beneden hadden we het driehoekspunt al zien staan, dus dat hoefden we niet echt te zoeken. Het driehoekspunt van Kadaster bleek ook hier bovenop het oude driehoekspunt van Werbata gebouwd te zijn. Vlakbij vonden we ook nog een meetpunt van Kadaster. Dat was zo grondig geverfd dat we geen identificatie meer konden ontdekken.

Als volgende brachten we een bezoek aan de boka Kalki en de Boka Pistol. Vreemd genoeg heeft Boka Kalki op de kaart van Werbata als naam Boka Tabla. Boka Tabla ligt volgen de Kadasterkaart een baai verder naar het Westen.
Boka Pistol ontleent haar naam aan het feit dat de golven daar een knal kunnen laten horen als ze zich te pletter lopen in een overkapping aan het eind van de smalle baai. Deze keer was het duidelijk een pistool met een geluidsdemper. Wel spectaculaire golven, maar geen knal.

Tegenover Boka Pistol liggen twee naamloze heuvels. Feitelijk is het één heuvel met daartussen een iets lager gedeelte. De rechterheuvel is vrijwel kaal en bestaat vooral uit rotsen, de linker heuvel is veel glooiender en minder rotsachtig. Via het middengedeelte is het gemakkelijk om naar boven te gaan. Over de linker heuvel is ook een pad van Carmabi aangegeven, dus dat geeft al aan dat het beklimmen niet moeilijk is. De heuvels zijn geologisch interessant. Op de linkerheuvel is kalksteen te vinden met daarin kiezelsteentjes. Dit is te beschouwen als een "versteend strand". Op sommige plaatsen komt daar ook diabaas aan het oppervlak. De rechterheuvel is een fraai voorbeeld van de kalksteenkap, die gebroken is toen die omhoog werd gedrukt. De top van die heuvel bestaat uit grote brokken kalksteen met daartussen de breukvlakken. Duidelijk is te zien hoe de stukken oorspronkelijk aaneensloten.

Als laatste bezochten we Boka Wandomi. Daar bevindt zich de trap, die ik wilde zien, en ook een natural bridge. Beide wel leuk om te zien, maar verder niet bijzonder.

Al met al een leuke, niet te moeilijke wandeling om er weer in te komen. Als sluitstuk gingen we vervolgens naar het restaurant in Landhuis Dokterstuin. Het is een goede gewoonte geworden van de Speurneuzen om elkaars verjaardag te vieren met een etentje na afloop van een wandeling. Deze keer was het de beurt aan mij om getrakteerd te worden vanwege mijn verjaardag de dag ervoor.