De meest Oostelijke baai van de plantage San Juan is Playa Largu. Vanaf de zee is hier een kliprand te zien met daarin een aantal nissen. Dit zijn potentieel plaatsen, waar Indianen in het verleden kampeerden of verbleven. Een goede reden om die nissen eens van dichtbij te bekijken.
Nadat we elkaar hadden getroffen bij het huis van François, gingen we vandaar verder in twee jeep-achtige auto's naar de plantage San Juan. Bij het landhuis betaalden we voor de toegang tot de plantage en reden we verder richting de baai, waar we onze auto's parkeerden.
Michèle was deze keer ook bij ons. Ze besloot op het strand te blijven om daar foto's te maken. De anderen, François, Fred, Carel, Eddy, Hetty en ik verlieten het strand en gingen in de richting van de kliprand. Al snel vonden we een stapelmuur, die op één plaats even hoog was als Hetty; dus nog een behoorlijke intacte muur. We gingen verder naar de eerste nis. We vonden behoorlijk wat druipsteenformaties, stalactieten en stalagmieten en de combinatie van beide als ze elkaar raken en versmelten. We vonden echter niets wat wees op Indiaanse aanwezigheid.
We vervolgden onze route langs de andere nissen, sommige klein, maar de meeste vrij groot. Allemaal met druipsteenformaties, terrassen gevormd door het stromende water en ook zichtbare koraalrestanten in de wand als bewijs dat deze rotsen zijn ontstaan als een voormalig onderwater koraalrif.
Op een gegeven moment, ongeveer toen we ter hoogte waren van het einde van de baai, gingen we dichter bij de kust lopen. We liepen door tot het punt, dat bekend is als Punt Halve Dag. Het is onduidelijk of of dit betekent dat het hiervandaan nog een halve dag was om de stad te bereiken of het andere eind van het eiland. Ook is het onduidelijk of een halve dag betekent 12 uur of 6 uur varen. Voor ons maakt het niet uit, maar waarschijnlijk wel voor de mensen aan boord van een boot, die dit punt passeerden.
Daarvandaan gingen we terug in de richting van de baai. We keken op diverse plaatsen of we een punt konden vinden waar we naar beneden konden, maar uiteindelijk hadden we de hulp van Michèle nodig, die op het strand was, om ons zo'n punt aan te wijzen.
We namen een rustpauze op het strand onder een grote boom. Ons volgende doel was de saliña net landinwaarts vanaf de zee. Er staat nog water in het eerste deel, maar het grootste deel is droog. Op hjet droge deel vonden we aantal bomen, die schijnbaar dood zijn. Ze vormen mooie natuurlijke beeldhouwwerken.
Daarmee kwam er een einde aan onze wandeling. We gingen terug naar het huis van François, waar we werden getracteerd op drank en snacks, gemaakt door Ai Wha, en waar we naar de voetbalwedstrijd konden kijken op de TV binnen. Maar uiteindelijk bleven we allemaal buiten zitten genietend van de drank, de snacks en elkaars gezelschap.
Er kunnen geen rechten worden ontleend aan dit verslag.
In blauw onze track op de helling van de Seru Largu
Playa Largu
Mooi gevormde Palu di sia
Een stapelmuur
François vóór een lage rotswand met een kleine nis eronder
Brasia
Versteend water
Resultaat van druipend water in het verleden
Kleine stalactieten
Een nis verscholen achter een haag van cactussen
Terrassen gevormd door water
Het is duidelijk dat deze rotsen onder water zijn ontstaan
Grote Brasia's op de helling
Kolommen gevormd door druipwater
Deze nis ligt te hoog voor ons
Meer stalactieten
Twee stalagmieten zien eruit als mensen
Deze krab hangt aan de wand, leeft nog wel, al beweegt hij niet
Nog een Brasia op het hogere plateau
Zoals we verwachtten vinden we de zeldzame Mammillaria mammillares ook hier
Een Toteki op een boomstam op de uitkijk voor voedsel
Deze Palu di sia heeft zijn eigen steun gecreëerd
De stam van een grote Brasia
Nog een fraaie Brasia
Fred maakt foto's van de Mammillaria
Een verweerd Kadaster meetpunt
Punt halve dag 
Bloem van de Tuna
Het is goed rusten onder een boom op het koraalstrand
Bloemen van de Oliba
Deze zoutpan lijkt op een bevroren meer
Veel boomsculpturen in de droge zoutpan
